zon 14/07/2024 11u * Hèvremont Rabbit Jogging * 8,7 km * 00:52:11 * 10 * 75/100 * 4/4 * ♥♥

Weer keuze te over dit weekend. Kijk, een loop die ik nog niet ken. In Hèvremont, een gehucht van Limbourg, een van de eindeloze reeks wedstrijden van de Challenge La Meuse. Toch maar de informatie over het parcours uitgevlooid om niet voor onaangename verrassingen komen te staan, lees ten onder te gaan in een hardcore trail. Het ziet er redelijk beschaafd uit op Streetview. Overigens ken ik het dorp en de omgeving al van mijn passage (en enkele verkenningsloopjes) op weg naar het stuwmeer van de Gileppe in augustus 2021. Servais Halders heeft vertrouwen in mijn beoordeling en zo trekken we samen naar l’Ardenne Bleue.

De fraaie dorpskern met zijn huizen in natuursteen baadt al in het zonlicht als we ons bij de eersten melden in het dorpszaaltje. We zullen uiteindelijk met een klein peloton van precies honderd de start nemen in de lange loop. Niet echt veel habitués van de challenge – die met de rode borstnummers – maar wel met enkele bekenden van de veteranen 4-klasse. Ze zullen later nog in beeld komen in het verslag.

De streep, nu nog de startlijn, ligt achter een bocht en zo moeten we onmiddellijk scherp links opdraaien. We beginnen meteen te klimmen naar de linkerbocht waar we het bos van Hèvremont inlopen. Hier en daar is er nog een modderig plekje. Voorts is het opletten voor steentjes en keitjes in het donker tussen de bomen. We hebben hier net verkend en zo geraak ik er zonder bril toch veilig door. Na een kilometer lopen we tussen de groene weiden onder een aangenaam zonnetje. Ik ben traag op gang gekomen, deels uit voorzichtigheid maar ook door mijn stramme benen. Het pad begint intussen almaar feller te dalen. In de verte zie ik de toren van de Saint-Georges op de helling waar het versterkt stadje Limbourg zich achter de bomen schuil houdt. We steken een rijweg over en lopen even verder een ander bos in waar het weer omhoog gaat. Luc Hilderson is me al in het begin van de loop voorbijgedribbeld, ik zie hem intussen niet meer. Ik haal wel het eerste groepje voor mij in. Brahim Gharbi is gewoontegetrouw druk aan het babbelen. Hij geeft mij en passant mee dat ik vierde ben in mijn categorie. Dat heeft hij dus allemaal in de gaten. “Vierde en laatste” antwoord ik lachend. Ik probeer mijn benen te sparen op het licht oplopende bospad. Een bocht naar links, nog steeds in het bos, even naar beneden …en dan zie ik de lopers voor me stapvoets naar boven zwoegen. En daar is alle reden toe met een steiltegraad tussen 10 en 15 % gedurende zo’n 150 meter. Ik herken de steile klim op het einde van de Avenirloop van 2013. Toen waren het de laatste hectometers voor de aankomst op het plein van Limbourg. Ik ga ook meteen op stappen over maar probeer met mijn handen duwend op mijn bovenbenen toch nog wat tempo te maken. Brahim is de helling met dribbelpasjes opgelopen maar wint nauwelijks terrein. Aan km 3,6 – de helling is intussen fel afgezwakt – trek ik me dan toch weer op gang. En ben ik net op tijd weer in looppas als ik Marie-Paule links naast de weg opmerk met het cameraatje in aanslag.

We komen uit op een asfaltweg Hors les Portes (buiten de vestingpoorten van de stad) in een mooie groene omgeving. Links ligt er een groot gebouw in een park (een internaat, zegt Marie-Paule die al ruim voor de start op verkenning is vertrokken). Op het vals plat moet ik me beperken tot tempo vasthouden. De weg loopt uit op een onverhard pad. Het gaat nu weer wat feller omhoog. Ik haal weer een loper in. In een klein deelnemersveld is dat al een gebeurtenis. Bocht naar rechts, nu in een woonstraat. Ik vang een glimp op van Raymond Jungbluth in een groepje voor me. Zo ver ben ik dan toch niet achter. Overigens zal ik hem pas na de aankomst terugzien. Het blijft harken om niet te veel snelheid te verliezen op Halloux, de weg die leidt naar het hoogste punt …van dit deel van de loop tenminste. Aan de kapel van Sainte Anne gaat het links bergaf op een rijstraat. Ik ben nu in het gezelschap van Brahim die zijn inspanning op de steile heuvel niet heeft kunnen verderzetten en me dadelijk zelfs zal (moeten?) laten lopen. Hij waarschuwt een loper voor ons dat we rechts moeten afbuigen. Gelukkig dat hij bij me is of ik zou de pijl gemist hebben. Een signaalgever meldt dat het meeste klimwerk nu achter de rug is. Hoe dwaalt hij! Mijn ervaring heeft me echter geleerd dat je de parcoursbeschrijvingen van “buitenstaanders” met de nodige kritische zin moet benaderen… Even voor km 6 worden we een smal pad opgestuurd. Single track maar dat hindert niet nu ik toch alleen ben. Ik nader wel snel op een loper voor me die zo vriendelijk is tijdig plaats te maken. Na zo’n 900 meter twijfelen tussen de grasstrook of de steentjesstrook, draaien we een asfaltweg op en maken we een soort u-turn, terug richting Hèvremont, mag ik aannemen. Ik kijk even achteruit maar stel zo goed als geen activiteit vast in de achtergrond. Ik ben nu in de buurt van een andere eenzame loper (v). Na 300 meter kruisen we plots een beekje. Rechts of rechtdoor? Ik zie wel een pijl maar onder de donkere bomen is het mij niet duidelijk in welke richting die wijst. De jonge dame die ik net heb ingehaald, heeft wel nog goede ogen en wijst de juiste richting aan. Overigens loopt ze dwars door het water, terwijl ik met knikkende knieën mijn voeten droog houd op een smal brugje, in feite een betonnen balk. Het is nu even vlak op het korrelige asfalt tussen de hagen tot we weer een knikje te verwerken krijgen op een rijweg. Ik dwing mijn benen tot een hoger ritme maar de stramheid wil niet wijken. We verlaten snel de Louveterie en buigen linksaf naar Pirhettes, een grindpad waar we de afdaling naar de finish inzetten. Tenminste dat vermoed ik. We zijn bijna aan km 8 in een wedstrijd die officieel 9 km telt. Merkwaardig dat de juffrouw Justine Gohay nu wel achter blijft terwijl ze op het vals plat daarnet wel volgde. Ik ga behoedzaam door een chicane in de afdaling. Verraderlijk door de grind en keitjes. Daarna duw ik door nu ik weet dat er alleen nog dalende hectometers mij van de aankomst scheiden. Justine heeft me daarnet het vervolg van het parcours geschetst, dank je. Even nog een steile bocht naar beneden en dan onder het applaus van de fans naar de streep. In de aankomstbocht wacht Servais me op. Hij ging de tweede veteraan 4, Luc Hilderson, met zo’n 6 minuten vooraf. En ziet er getekend uit, vind ik. Dieper in het krachtenarsenaal getast dan uw verslaggever…

Ik houd het bij enkele beten in de monumentale pain-saucisse die Marie-Paule aanvoert. Op de achtergrond hoor ik het dankwoord van de speaker en organisator die al zijn plannen ontvouwt voor volgend jaar. Hopelijk een nieuwe uitgave met mogelijk een nieuw parcours, klinkt het. Wacht even, dit parcours is me net wel goed bevallen. Ook Luc Hilderson aan onze tafel zou het liever bij de vertrouwde ronde houden. We brengen André Goffard (?) op de hoogte van onze positieve evaluatie. Maar of we hem overtuigd hebben?? Hoe dan ook, ik verlaat het ommeland van Limbourg met een tevreden gevoel. De beleving mag ik hoger inschatten dan de matige loopprestatie.