Met 275 kilometer op de teller in januari heb ik 2010 goed ingezet. Gisteren was het opnieuw genieten van de winterpracht op Caestert. Vorige woensdag heb ik voor het eerst in twee maanden nog eens een 2 uren-loop gedaan. Met Josette die gisteren verstek moest laten gaan vanwege rugklachten. Ik voel nog wel een pijntje hier en daar maar mijn gestel verdraagt weer de zwaardere belasting, zowel in afstand als in intensiteit. Nu maar hopen dat alles heel blijft.De voorbereiding voor de kortere wedstrijden die ik dit jaar voornamelijk op het oog heb, kan beginnen. Maar ook de “concurrentie” zit

(Foto, met dank aan Hub Wintjens: Zondag hebben we op Caestert volop kunnen genieten van het mooie winterse decor.)

Totaal aantal kilometers: 2980. Alleen in juni en augustus bleef ik onder de 200 km, mede door vakanties. Ondanks enkele blessures zat ik gemiddeld rond de 250 km per maand. Nooit heb ik in een jaar meer wedstrijden gelopen dan in 2010, namelijk 20. De reconversie naar het kortere werk is me goed bevallen.

Aan alle trouwe en toevallige lezers van dit dagboek een vreugdevol, gezond en sportief 2010! Ik heb het oude jaar 2009 in (loop)stijl afgesloten met een uurtje draven op Caestert en ik hoop morgen het kersverse jaar op dezelfde manier in te zetten. Goed nieuws dus bij de jaarwisseling. Mijn rechterbeen is weer klaar voor het betere loopwerk, dat gevoel heb ik alleszins. Alleen een lichte pijn aan de rechtervoet maant me tot voorzichtigheid aan.De loop met de Zweitlanceurs van vorige zondag is zo goed meegevallen dat ik de hele afstand heb meegedaan en dat ik deze week in het

Voor het eerst in verscheidene weken heb ik de loopschoenen nog eens mogen aantrekken voor een testloopje. Een halfuurtje dinsdag en vrijdag op de Finse piste in Riemst leerden me dat de pijn in de bil verdwenen is … en dat de rechtervoet nog niet helemaal meewil. Maar ik kan me stilaan optrekken aan het vooruitzicht vanaf januari opnieuw voluit te mogen ronddraven.Zes nieuwe sessies in de vaardige handen van kinesist Roel Jacobs moeten zijn “hypersensitieve patient” op Olympisch niveau brengen. Maar een beetje minder mag ook.