Zondagmorgen heb ik een wandelingetje gemaakt op Caestert. Nog eens de wind voelen, misschien een Zweitlanceur tegenkomen (praatje geslagen met onder meer Jean en Pierre) en jaloers kijken naar de voorbij tsjokkende joggers.De enige inspanningen die ik de laatste dagen heb geleverd, zijn tweemaal twintig minuutjes trappen op de hometrainer. Bij gebrek aan beter, want ik blijf het een saaie bedoening vinden.Om op de vaak gemailde vraag “hoe gaat het met je?” te antwoorden, een kleine update. In het gewone leven heb ik nauwelijks last van mijn rechterbeen en/of -heup. Maar vooruitgang is er evenmin te bespeuren. Ik kan alleen

Vorige woensdag nog eens een trainingsloop gepland met Josette. De bedoeling was een rustig duurloopje van anderhalf uur met hier en daar een versnelling. In Eben na 6 km riep de natuur Josette echter naar de bosjes. Terug op de been had ze echter het onzalige idee even een kortere weg te nemen. Toen ik terug kwam op de plaats des onheils was er geen Josette meer te bekennen. Door de uitleg van een groep wandelaarsters die mijn trainingsmaatje hadden gezien had ik mijn eigen route gewijzigd. Uiteindelijk dook ze na ruim twee uur weer in Heukelom op. Ze beloofde

Gisteren de zondagloop van de Zweitlanceurs overgeslagen. Spierpijn in de rug zorgde voor ongemak. Misschien het gevolg van een (nieuwe) val met de fiets. Vrijdag fietste ik op een van mijn looproutes in Millen een wandelaar met een loslopende viervoeter voorbij of probeerde dat althans. Het mormel – van het platsnuitige en dikpensige type – zag me aankomen en liep recht voor mijn wielen. Ik kwam onzacht in aanraking met het beton maar gelukkig viel de averij nog mee. Ik kon verder rijden en had alleen wat pijnlijke plekken op mijn rechterarm en -been. Zaterdagnamiddag begon de lage rug plots

Een aantal Zweitlanceurs – eigenlijk voornamelijk Zweitlanceuses – waren vandaag present op de babyborrel voor Kaat, dochter van Tine en kleindochter van Josette.