Zondag verlaat ik de echtelijke woning om twintig voor tien voor mijn wekelijkse trainingstocht met de Zweitlanceurs. Woensdag om 2 uur in de namiddag ben ik terug, na een tussenstop van drie nachten in het Vesalius-ziekenhuis in Tongeren.Zondagmorgen 11.10. Ik loop alleen, op zoek naar Peter van Tine van Josette (kan je nog volgen?). Peter zal ik niet meer terugzien. Dan maar proberen mijn andere maatjes in te halen. Ik kan een stuk van de route afsnijden door rechtstreeks van de hoeve op Caestert richting Kanne te lopen. De grindweg langs de bosrand loopt naar beneden, ik heb wat vaart

Nu eens geen beker maar een radiografie van een gebroken bot als illustratie. De eigenaar is overigens dezelfde. Plaats en uur van het onheil: een ijsplek op Caestert (Kanne), zondagvoormiddag 11u10. De humerus of het bovenarmbeen is intussen operatief gestabiliseerd in het Vesaliusziekenhuis in Tongeren. Ik ben weer thuis en wacht op betere tijden …(Zodra het typen wat makkelijker verloopt, breng ik een uitgebreid verslag.)

Herfstsfeer op mijn trainingsroutes …

Het gebeurt wel meer dat ik op mijn wandelingen en trainingstochten in de buurt van Kanne bekenden ontmoet – joggers, fietsers, hengelaars. Vorige woensdag zag ik langs het Albertkanaal een zwarte verschijning langzaam vooruitschuiven. Bleek het Marc Parthoens van Herderen te zijn. Door mijn Waalse escapades zie ik Marc niet meer in wedstrijden. Ik herinner me nog een pittige strijd in de Kristoffelloop van Munsterbilzen van enkele jaren geleden. Intussen heeft hij tijden van 18′ op de 5 km en 1:23′ op de halve marathon neergezet. Marc schuwt de harde trainingen niet. Hij spiegelt zich aan het voorbeeld van grote