Route 66, de legendarische snelweg die de Verenigde Staten van oost naar west doorkruist, heeft sinds enkele jaren ook zijn marathon. Plaats van het gebeuren, Tulsa in Oklahoma. Aan de start stond dit jaar ook de winnaar van de Challenge hesbignon in mijn categorie, de Truienaar Roland Vandenborne. Roland was op bezoek bij zijn dochter en pikte deze marathon dan maar in één moeite mee. En Roland “got his kicks on Route 66″. Eerste in de categorie 60 tot en met 64, 55ste op een totaal van 1511 deelnemers, of 49ste man van de 939. ( Veel vrouwen blijkbaar daar

Er zijn mensen die van geen ophouden willen weten. Jo Schoonbroodt bijvoorbeeld. De in Heer residerende “grijze Keniaan” die intussen in de categorie van de zestigers zit, blijft verbazen met marathontijden van ruim onder de drie uur, onlangs nog in zijn thuiswedstrijd, de Mergellandmarathon in Meerssen. Op een bescheidener niveau is Jef van de Weerdt even fanatiek bezig. In de Beekse Marathon in Hilvarenbeek miste Jef net het podium bij de mannen 55+. Dat zou ook wel eens leuk geweest zijn “na jaren ploeteren”, zoals hij het zelf verwoordt.

Vorige week pittig getraind. Zondag 2u15′, langer dan gepland en een halfuurtje onder een fikse regenbui. Deze week heb ik het dan maar wat kalmer aan gedaan. Twee keer een uurtje, met enkele korte versnellingen om de benen wakker te schudden. En plots begint de knie opnieuw op te spelen, ook als ik niet sport. Lopen – langzaam, snel, bergop, bergaf, verhard, onverhard – lukt wel. Ik doe dan maar verder. Maar of het goed is…?Zondagnamiddag zag ik Jean-Pierre Immerix, Gerard Thiessens en Harie Roex aan het werk in de fruitloop van Sint-Truiden. De drie krasse 55-plussers sloofden zich af

Waren de eerste trainingen na de vakantie nog een foltering voor mijn geraakte rechterknie, dan is er de laatste dagen een duidelijke verbetering opgetreden in het gewricht. Het ziet ernaar uit dat het slippertje in Villers slechts een ongelukkig accident de parcours was. Mijn vorige bericht heeft overigens nogal wat onrust gezaaid bij de kleine schare lezers van dit blog. Marie-Paule vindt dat ik de zaken heb gedramatiseerd. Niets daarvan, ik heb de woorden van de arts zo getrouw mogelijk weergegeven. Al moet ik toegeven dat het vooruitzicht van een operatie me niet bepaald vrolijk maakte. Toch maar niet te

Wat aanvankelijk een val zonder erg leek – drie weken terug gleed ik uit op een drassige bosstrook in Villers-le-Temple – kan me wel eens duur te staan komen. Toen ik na een weekje vakantie de training wilde hervatten speelde de rechterknie op. Elke looppas deed pijn. Een voorlopige diagnose van de huisarts: meniscus aan de binnenzijde van de knie geraakt. Als de pijn blijft aanhouden dringt een kijkoperatie zich op. Overigens was ik al met een ontstoken schouderspier uit vakantie teruggekomen en moet ik antibiotica slikken. Kortom, ik heb al betere tijden gekend. Maar kniezen helpt toch niet, we