Het verslag van de veertigste marathon van Jef van de Weerdt uit eerste hand: Hoi runners Het is zondag 4.45 uur als de wekker afloopt. Wat een tijd om op te staan en dat voor een marathon! Als ik uit de douche stap, hoor ik nog steeds water vallen….. het regent!!Om 5.45 uur vertrekken Huub Koolen en ik naar Monschau. Na een klein ommetje in Aken zijn we ruim op tijd, en om 7 uur al ingeschreven. Na een kopje thee en een stukje cake kunnen we vertrekken. Het regent nog een beetje als we om 8 uur starten. Ik

Jef van de Weerdt blijft de marathons aan mekaar rijgen. In de Elzas bracht hij de “Marathon du vignoble” tot een goed einde in 4u2′. Hij was daar , zonder het zelf te weten, in een carnavalsfeer terecht gekomen. De meeste deelnemers waren verkleed. Henk Sipers bijvoorbeeld kwam aan de start als een Noorman. Ultraman Sipers wist ook waarvoor de beker diende die bij de inschrijvingsspullen zat, namelijk om te vullen met de Elzasserwijn die kwistig werd uitgedeeld aan de drankposten! Jef hield het bij aangelengde cola, een zoutoplossing tegen de krampen en zijn appelschijfjes. Jammer genoeg moest hij in het

“Kaat kan lopen!” roept de trotse moeder Tine uit. Net voor haar eerste verjaardag loopt Kaat Nulens, kleindochter van Josette, haar eerste rondje in de woonkamer. Bekijk de beelden van deze “klein um” hier.

De extreme temperaturen van de laatste dagen hebben mij (en andere diehards) er niet van weerhouden de loopschoenen aan te trekken. We zochten natuurlijk de schaduw op, langs het kanaal en op Caestert, en ook het tempo lag een stapje lager. Vrijdag ben ik naar de avond uitgeweken: een uurtje van half negen tot half tien.Vandaag, zondagvoormiddag, viel het me weer op hoe goed ik de hitte verdraag de laatste jaren. Naar mijn aanvoelen nog altijd het resultaat van gerichte training nu al vele jaren terug. In het begin van mijn “carrière” was ik futloos als het kwik boven de

De laatste weken heb ik het stalen ros weer van stal gehaald. Na verscheidene loopwedstrijden was ik wel even aan verpozing toe. Het was eindelijk nog eens fietsweer. En vooral, ik wilde mijn gepijnigde achillespezen wat rust gunnen.