zon 28/02/2021 10u * Bilzen * 11,85 km * 01:03:57 * 11,1 * ==/== * ==/== * ♥♥♥

Zoek niet naar de Bilzen Mixed Road Race op de wedstrijdkalender. Die loop bestaat niet… maar een verslag is er wel. Van de officiële lopen gisteren in Bilzen blijft er misschien niets meer over dan de naakte uitslagen. Naar die uitslagen zoek ik overigens ook nog op de officiële site. Dan ben ik wel wat sneller. En alsof ik nog niet genoeg pretentie heb, vind ik mijn parcours ook beter… Dat parcours is al doende (al lopende in dit geval) tot stand gekomen. Maar laten we bij het begin beginnen. Vorig jaar – nog net voor corona de macht overnam – heb ik de officiële Bilzen Off Road gelopen, de lange versie. Geholpen door de overvloedige regen van de voorgaande weken verdiende het parcours de benaming “trail” met grote onderscheiding. Ik ben sowieso geen trailliefhebber en wist dus al dat mijn eerste deelname ook mijn laatste zou zijn. Maar een stevige trainingsloop rond Alden Biesen op deze zonnige voormiddag en met wat sportief volk in de omgeving en op veilige afstand, zag ik wel zitten. Om halftien dus niet oostwaarts, naar Kanne of Maastricht, maar noordwaarts, naar Bilzen. Grote borden wijzen de weg naar …het vaccinatiecentrum aan de Kimpel. Voor de vaccinatie is het nog xxx weken te vroeg. Vandaag krijgen we een shot frisse lucht en daar willen veel sportievelingen van genieten. Het wemelt hier al van lopers, wandelaars en MTB-ers (die mij gelukkig niet te veel in de weg zullen rijden straks). Deze organisatie is een schot in de roos.
Ik begin er maar meteen aan. Het is even voor tienen. Ik passeer eerst aan de officiële startplaats waar een aantal Mergellopers zich klaar maken voor hun start en mij met enige verbazing zien voorbijsjezen. Ik loop meteen in tegenovergestelde richting van het parcours en vermijd daarmee de onzalige trappenafdaling aan de Borreberg. Ik wil onderaan de Letenberg beginnen en moet dan even langs het al drukke verkeer op Vrankrijk. Eens onder de ringweg door op de Eikaert ben ik snel op het officiële parcours. De drie dames voor me komen uit het zompige pad achter de vijvers en hebben er al enkele kilometers op zitten. Ik ben na 1,4 km op de eerste van vier stekelige hellingen, Leten dus. Dat het er vier zullen zijn weet ik op dat ogenblik nog niet. Ik laat me vandaag leiden door de ingeving van het moment. Zo ook na 2 km. Ik heb me toch op het onverhard gewaagd dat er overigens heel beloopbaar bijligt maar beslis toch maar de eerste afslag naar de geasfalteerde Letenstraat te nemen om niet gevangen te zitten in de lange aarden weg door de beemden naar Alden Biesen. Hier heerst stilte, ik krijg een vriendelijke groet van een man met een hond en een snor. De snor slaat op de man. Maar nu ik erover nadenk kan dat evengoed op de hond slaan. Aan km 2,5 kom ik weer andere lopers tegen die een weg rechts inslaan. Ik volg nu de snelste weg naar Alden Biesen. Eerst even omhoog – een tegenligger bekijkt me met enige argwaan – en dan een heerlijk stukje bergaf voorbij de rentmeesterhoeve. Dit is nu eens een voetpad waarop het aangenaam lopen is. Dat is uitzonderlijk genoeg om het te vermelden. Vorige zondag in Embourg (maar dat is een voorbeeld tussen vele andere) verkoos ik de weg en liet de schots en scheef liggende tegels rechts liggen. Links zie ik de beemden liggen. Nu het pad er toch droog bijligt, besluit ik een lus te maken langs de vlonder die in het dalletje ligt. Ik kan dan ook voorbij het voetbalveld van Rijkhoven komen en zo het officiële parcours een tijdje volgen. Er staat één auto aan het voetbalterrein met een inzittende. Ik kan de man (?) niet herkennen, het is alleszins niet Ronald Hacken die hier vorig jaar in de regen en onder de achterklep van zijn auto (mooie) foto’s stond te maken. Ronald kan hier maar moeilijk drie dagen de wacht houden. Want zoveel dagen hebben de inschrijvers om hun prestatie te leveren. Dan maar zonder foto’s. Maar wel een verslag. Is dat laatste niet een beetje overbodig? Volstrekt! Het beton van de ruilverkavelingsweg loopt licht maar vervelend omhoog, de Reekstraat over en vandaar langs de Engelse tuin weer naar beneden. Ik sta zo goed als stil in het eerste deel van het bos. Daar is de tweede neerwaartse piek van mijn Garmin-track. Weer beneden heb ik mogelijkheden zat om mijn weg te vervolgen. Na een kleine aarzeling kies ik voor het graspad rechts en verder voor de afslag naar links om op de Keiberg uit te komen. Ik besef dat ik de titel van mijn verslag die ik in mijn hoofd had, Bilzen on road, zal moeten wijzigen. Ik doe uiteindelijk meer onverhard dan aanvankelijk gedacht. De Keiberg dus, kuitenbijter nummer drie. Hier en daar is er gelukkig nog een wandelaar en ben ik niet de traagste van het lot. Boven aan de Apostelhoeve is er opnieuw keuze te over. Ik opteer voor de afdaling op de Bosselaar, dus naar links. Terwijl ik mijn weg zoek tussen een klad verpozende mountainbikers merk ik een oud-collega op. Zij herkent mij gelukkig nog. Van mijn tempo zal ze wel geen hoge pet op hebben. Haar neefje is drievoudig Belgisch kampioen veldlopen Jeroen D’hoedt. Ik kan nu even wat tempo maken in de afdaling en op de aansluitende vlakke strook tussen de weide achter Alden Biesen. Ik ben met allerlei dingen bezig in mijn hoofd en mis zo de kronkelende passage op de vlonder. Aan km 7,5 wacht de Maastrichter Allee, helaas in de verkeerde richting. Alleen snuffelende honden zijn hier nog langzamer. Na de kasseien onder de poort van het Apostelhuis draai ik naar links en meteen opnieuw naar links voor een lange strook op het gras, of wat daarvan overblijft. Hoera, voor het eerst onder de 5′ op de negende kilometer. Nog een korte modderige passage en daar ben ik weer op de Reekstraat in Rijkhoven. Het parcours loopt nu naar rechts. Ik neem dezelfde richting maar sla op tijd rechtsaf om een van de vervelendste stukken van de offroad-versie te ontwijken. Ik neem de korte stijging vrij vlot. Zo verloopt de hele voormiddag trouwens al, de steilste hellingen niet te na gesproken. Ik blijf bewust onder mijn wedstrijdtempo, in de genotszone. Dat is een term die ik voor de gelegenheid even verzin, zoals de titel. Mee nog, de rechtervoet die me in het laatste deel van Embourg parten speelde, houdt zich vandaag koest. Hoe loop ik nu terug naar de Kimpel? Misschien de lopers volgen die in tegenovergestelde richting komen en rechts afslaan. Zo gedacht, zo gedaan. Mijn tempo ligt hoger dan dat van de 6km-lopers in de buurt. Ik ga zelfs voorbij Isabelle Sluysmans maar die is deze keer aan het wandelen. Om haar echtgenoot te plezieren? In Herderen was de Voerense wel actief als loopster en was de inhaalbeweging omgekeerd. Ik geef haar even mee dat ik hier eigenlijk illegaal meeloop. Ik blijk overigens niet de enige te zijn. Vanaf nu gaat het lekker bergaf en besluit ik mijn geïmproviseerde loop in een mooi ritme. Ik laat het rondje in het park van Haffmans achterwege. Dit zou misschien een beter alternatief geweest zijn voor mijn eerste kilometer langs Vrankrijk. Hoe dan ook, iedereen blij: de drie Mergelloopsters Sabine, Marijke en Tine die ik net voor de finish kruis, uw verslaggever en de organisator.