zat 31/12/2022 15u * Heerlen Oudejaarsloop * 9,1 km * 00:47:12 * 11,5 * 81/203 * 2/7 * ♥♥♥

In Nederlands-Limburg sluiten ze het jaar graag af met een loop. Zo leid ik af uit het aanbod loopwedstrijden waaruit we de keuze hebben op deze laatste dag van het jaar. Namelijk in Weert, Elsloo en Heerlen. We kiezen voor Heerlen, centrum van Parkstad Limburg, zoals het klinkt in de toeristische brochures. Overigens is dat langs de autoweg maar een halfuurtje van Veldwezelt waar ik mijn maatje Jean-Pierre Immerix heb opgepikt. Bovendien is de start-en aankomstlocatie makkelijk te bereiken want aan “onze” kant van de stad. De communicatie van de organisatie in de voorafgaande dagen is helder en ter zake. En ik vermeld al meteen bij dat de inschrijfkost voor Nederlandse normen erg meevalt. We zijn er al heel vroeg. De meeste deelnemers wachten het laatste halfuur af, stellen we vast. Ze komen haast allemaal uit de buurt, blijkt uit de uitslagenlijst. Vijf minuten voor de start staan er nog een vijftiental wachtenden aan de daginschrijvingstafel. Toch vertrekken we stipt op tijd, om drie uur. Het weerbericht was wel wat te optimistisch. We hebben net een regenbui gehad. Nu is het droog en zo zullen we het ook houden in het volgende anderhalf uur.

We vertrekken met een peloton van ruim 200 man. Vijf minuten na ons zullen de deelnemers van de korte loop de start nemen. Alles samen een kleine driehonderd lopers, een mooi succes dus voor de negende editie van deze loop die ik enkele weken geleden pas ontdekt heb. We zijn op weg voor een ronde op asfaltpaden in een fraai landschapspark aan de rand van de stad. In de open vlakte, even na het vertrek, heb ik al in de gaten dat hier geen topdeelnemersveld aan de slag is. De eersten blijven nog lang in zicht. En nu ik de lange sliert achter me zie leef (en loop) ik in de hoop dat ik in de eerste helft van het peloton kan eindigen. Toch maar niet te overmoedig worden, te meer omdat ik wel wat plaatsjes verlies aan opkomende concullega’s. De eerste twee kilometer zijn, waarschijnlijk niet alleen voor mij, de snelste van de loop. Die zijn voornamelijk licht dalend. Dan krijgen we de eerste langere helling voor de voeten. En zo zal het de volgende zes kilometer op en neer blijven golven. Het gaat ook weer omhoog – even tot 5% – langs de brede Antwerpseweg achter de bomen. Na 3,6 km nemen we tussen de huizen, intussen, in de buurtschap Ten Esschen, een scherpe bocht naar rechts. Terwijl de rotjes knallen. We hebben nu het meest noordelijke punt van het parcours bereikt. Een afdaling leidt ons weer naar de weiden in het natuurgebied. Ik heb mijn plaatsje gevonden in het peloton en loop al enkele kilometers in het gezelschap van een man uit Oirsbeek (?). Bij het buitenlopen van Ten Esschen gaat hij wat te enthousiast door een bocht en kan zich maar ternauwernood staande houden. Helemaal op het einde zal ik nog een versnelling uit de kuiten moeten persen om de 40-plusser R. Meerveld (?) achter me te houden. In de vijfde kilometer, alleen op een lang stuk vals plat, is het vechten om mijn tempo, rond de 5’15”, vast te houden.

Km 5,3. We lopen weer onder het viaductje door dat ik herken van km 1,8. We hebben de eerste lus dus bijna achter de kiezen, euh de kuiten. Ik weet uit de parcourstekening dat we lopen in de vorm van een soort 8. De volgende 600 meter hebben we daarnet al gedaan, in de omgekeerde richting. Die richting is allesbepalend want nu blaast de wind gedurende een honderdvijftig meter vol in het gezicht en, verder langs de A76-autoweg strak in de zij . We kunnen weer even recupereren in een afdaling naar het begin van de tweede, zuidelijke lus. En hebben net wat moed geschept uit de aanmoedigingen van enkele fans in de bocht. We lopen weer het Geleenbeekdal in. Nu ik toch even wat meer adem heb, kan ik de lof zingen van het parcours. Heerlijk – we vergeten even de stekelige heuveltjes – goed beloopbaar in een mooi en vooral mooi bewaard stukje natuur. Een ontdekking en een aanrader voor wie het park en de run niet kent. Deze loop verdient meer dan alleen maar liefhebbers uit de omgeving. Misschien speelt de datum in het nadeel van de organisatoren. Anderzijds is de plaats op de kalender voor sommigen, voor ons bijvoorbeeld, net de trigger om hier wel aanwezig te zijn. Na 6,2 km draaien we rechtsaf. Het wordt hier zowaar nog mooier. Langs het Kasteel Terworm – nu eigendom van Vandervalk – en door de kasteeltuin. Het is hier even wat modderig op het asfalt. Maar dat is niet de reden dat ik nog door een dame word ingehaald. Joke (of is het Marjolien) heeft meer overschot dan ik. We gaan stilaan de laatste kilometers in. In de verte hoor ik de omroeper aan de finish. We maken een brede bocht in een park aan de rand van de stadsbebouwing. Flats in de verte, gebouwen van hogescholen en colleges dichterbij. De laatste zachte klim hebben we achter de rug. Garmin tekent mijn zwakste kilometertijd op. Tot aan de streep zal het vooral vlak blijven. (Toch heel lichtjes omhoog, zie ik naderhand op het profiel. Ik dacht dat het moeizame ritme aan mijn benen lag…) Aan km 7 worden we een smal, onverhard pad, ingestuurd. De enige strook onverhard. Nu heb ik zo lang alleen gelopen en net hier waar er geen plaats is, zit ik gevangen achter een tragere loper. Ik kijk het even aan maar plaats dan toch maar een versnelling om voorbij te geraken. Gelukkig hebben de takken die ik raak geen doornen. De laatste kilometer begint met een brede bocht. Een oudere loper van de Loperscompany Heerlen haalt me in. Niet alleen ligt het tempo van Jan Muijrers een stuk hoger maar hij wil het ook meer dan zijn collega-70-plusser, ik dus. Nadien vraag ik hem hoe jong hij is. 77! Heb ik dat wel goed gehoord in de drukke kantine? Sterk… Enfin, we zijn de eerste twee zeventig-plussers. De laatste kilometer werk ik af op de automatische piloot. Nog een kleine versnelling in de laatste bocht …maar dat heb ik al vermeld. Ruim in het eerste deel van de uitslag, een degelijk gemiddelde, een (super)leuke loop … een mooie afsluiter van het seizoen.

Ze schenken Cola aan de streep, nog niet vaak gezien en gedronken. Een kwartiertje later in de kantine van SV Eikenderveld. Ik zit samen met Jean-Pierre als enige fris gewassen loper tussen de bezwete collega’s. We ruilen onze consumptiebon van de inschrijving in voor een pilsje, van de Alfa Bierbrouwerij uit Schinnen. Ik haal nog een wafeltje en een oliebol. We worden verwend in Heerlen.

En zo staan we al met een voet in 2023. Het jaar waarvoor ik u een goede gezondheid, veel geluk en sportieve vreugde toewens.

(Foto’s: Ik speur het internet af op zoek naar de plaatjes van de fotografen die ik langs het parcours heb gezien.)