zon 21/10/2023 15u30 * Alken Estafette * 6,4 km * 00:33:45* 11,4 *39/51 * 4/5 (H+120)* ♥

Voor een denderende tijd zijn we niet naar Alken getrokken. Ik althans niet. Wat de geheime bedoelingen van mijn ploegmaat Servais Halders waren, kan ik niet bevroeden. In elk geval, hij blijkt na afloop tevreden over zijn 6 ronden in het sportpark van Alken, op en rond de piste van de biergemeente. Met een gemiddelde van zo’n 4’22” per kilometer is daar ook alle reden toe. Op een windstille dag komt de Voerenaar nog altijd in de buurt van de 4’15”, zo leid ik uit zijn tussentijden af. Die liggen, vermoed ik, 20 tot 25 seconden boven zijn kilometertijden van twee jaar geleden, toen hij nog over al zijn fysieke mogelijkheden beschikte. Het zij zo. De vermelde afstand en de tijd hierboven staan overigens op het conto van uw dienaar.

Het sportpark is verfraaid, merken we op als we onze opwachting maken aan de installaties van AC Alken. Het kilometerrondje zelf is ook gewijzigd na mijn laatste deelname, alweer van 2019. Het hobbelige betonpad rond de vijver is geschrapt en we krijgen nu een mooie (en nieuwe) boulevard onder de voeten van km 0,4 tot km 0,7. In noordwestelijke richting. De windrichting vermeld ik hier niet zomaar… Met nog 300 meter op de atletiekbaan en even verder nog een biljartvlakke strook lichtlopend beton hebben ze in Alken dus een snelle ronde uitgetekend. Jammer genoeg wordt het voordeel vandaag weer gedeeltelijk teniet gedaan door de strakke tegenwind in zuidelijke richting. De laatste rechte lijn op de piste en de strook naar de manege doen dienst als windtunnel. Waar de scherpe bocht na 700 meter vooral de snellere lopers hindert, is de hobbelige passage aan de manege mijn kwelgeest. Zo, u heeft nu een idee van de omstandigheden als u de door O’Top feilloos geregistreerde rondetijden analyseert.

De benen van Servais voel ik niet, die van de andere deelnemers evenmin. Ik houd het dus maar bij mijn eigen ervaringen. Ik kom heel moeilijk op gang in de eerste ronde en moet bovendien rekening houden met een plotse pijn in de rechterheup die vanmorgen is opgestoken. Die moet te maken hebben met de hernia die nu al tien jaar in mijn lijf huishoudt. Gelukkig verdwijnt dat pijnlijke gevoel geleidelijk en kan ik mijn zes ronden en 200 meter afwerken zonder bijkomende verwikkelingen. En voor het overige heb ik een ellendig gevoel in de benen en is het vooral krasselen om de kilometer te ronden en mijn maat niet te lang in de wind te laten wachten. Uiteindelijk heb ik alleen in de laatste 200 meter, de restafstand in de laatste ronde, voluit gelopen. Tenminste, dat was de bedoeling, maar na 100 meter word ik al ter orde geroepen door mijn beenspieren. In de derde en de vierde ronde heb ik nog het beste gevoel. Maar in de laatste twee ronden is het vet al van de soep. Overigens komen mijn gevoelskilometers niet overeen met de kilometertijden. Een bekend verschijnsel. Nog een cijfer om te eindigen: we hebben uiteindelijk 12,249 km afgelegd in net geen 58 minuten. Daarmee kunnen we nog net tussen de mensen komen. Met dank aan mijn ploegmaat.

Op een grootse prestatie was ik niet uit, wel op de ambiance tijdens en na de loop. Die is dik in orde. De namiddag wordt afgesloten met een uitgebreide podiumceremonie voor de vele categorieën. Daar hoort Servais niet bij. Ongelukkige partnerkeuze…. Wel verschijnen nog twee oude bekenden van de Maastrichtse Zweitlanceurs Raoul Spronken en Roger Rousseau op het hoogste trapje bij de Heren +100. Ook in de afsluitende tombola kunnen we genieten van de gulheid van voorzitter Jos Boiten en zijn ploeg.