zon 05/11/2023 10u15 * Braives Les Vallons de la Méhaigne * 10,1 km * 00:56:36 * 10,7 * ???/237 * ??/?? * ♥♥

Zuur voor de traditierijke Challenge hesbignon. Er is veel volk opgedaagd voor de laatste loop van het seizoen en van het bestaan van het Waals-Haspengouwse circuit tout court …en dan valt de tijdsopneming uit. (Voorlopig) geen uitslag, geen prijsuitreiking … en veel werk voor de boeg voor de organisatoren om alsnog een uitslag te distilleren uit de camerabeelden aan de finish. En vooral om een definitieve rangschikking van het jaar op te maken. Claudy Dechanet en zijn ploeg trekken er na vandaag dus de stekker uit. In elk geval bedankt voor de dertig jaren vrijwilligerswerk voor ons loopplezier. Of het criterium volgend jaar nog bestaat en in welke vorm, zou in de volgende weken beslist worden.

Op deze vijfde november staat er in het Luikse slechts één wedstrijd op de kalender en dus hebben er ook heel wat lopers van de Challenge van Luik en van de CLAP voor de Hesbignon gekozen. Met hoeveel we precies op pad gaan, is mij onbekend. De reden kent u. Hoe dan ook, ik vertrek in de achterste gelederen en hoop in de eerstvolgende, grotendeels vlakke kilometers, een bescheiden wedstrijdtempo te vinden. In de eerste 4,5 km, zeg maar de eerste helft, maken we twee lussen, een kleine en een grotere in oostelijke richting. Het profiel is in het eerste deel licht stijgend, in het tweede licht dalend. Een beschrijving van het parcours kan ik achterwege laten. Die is al uitgebreid aan bod gekomen in mijn vorige verslagen van deze loop. Nog steeds terug te vinden op dit onovertroffen blog. Bij het eerste klimmetje over de brug boven de Ravel, waar we gestart zijn, staat Eric Joway te wachten op… mij. Hij ziet in mij blijkbaar een ideale partner voor een rustige duurloop in voorbereiding op de 2 Cimes volgende zondag. Aan km 2 verlaten we het beton van de Rue du Tumulus en beginnen we aan een dikke kilometer veldweg. Jammer genoeg is dat niet het geval voor Stephen Radelet, een van de toppers in het peloton. Hij is zwaar ten val gekomen bij het opdraaien van de aardeweg en ligt kermend op de grond. Aan km 4, op de Chemin du Via, komt de ambulance ons tegemoet… Knie zwaar gehavend, maar geen breuken, hoor ik na afloop van zijn schoonvader Albert Vandensavel. Maar de show, de run in dit geval, gaat verder. Op een veldweg dus. De gemeente heeft hier keien laten aanvoeren, heeft Etienne Vanderschelden al gewaarschuwd in zijn parcoursuitleg voor de start. Een pretje voor fakirs maar niet voor mij. Ik laveer van links naar rechts in een vruchteloze poging om de puntige stenen te ontwijken en slaak een kreet van opluchting als we weer op het asfalt komen. Een leuke bocht in het groen, dan een kilometer op de Ravel tussen de bomen. Het pad is bezaaid met takjes hier uitgestrooid door Ciaràn. Ook weer opletten dus en vooral het tempo proberen te volgen van Maja Van Zand die ik net heb ingehaald.

We lopen voor de tweede keer over de Ravelbrug en beginnen aan de tweede, westelijke lus van de wedstrijd. Halverwege ongeveer. Na een vlakke doortocht in het dal van de Méhaigne, nu in de richting en door het dorpje Avennes. Onderweg krijgen we nog twee venijnige hellingen te verwerken. Op de steilste stukken moet ik even op wandelpas overgaan, maar ik kom snel terug in het spoor van mijn twee gezellen. Waarbij moet aangestipt worden dat Eric vooral bezorgd is om mij niet te lossen. Ik probeer hem tot twee keer toe te overtuigen om door te lopen zonder mij maar hij wil niet van mijn zijde wijken… Maja begint fel aan de hellingen maar valt verderop meestal wat terug. Ze voelt zich duidelijk meer in haar sas In de afdalingen waar ik flink aan de bak moet – meer dan ik me heb voorgenomen – om in haar spoor te blijven. Het fraaie parcours, een van de mooiste van het seizoen, zorgt wel voor afleiding tijdens de inspanning. Na de doortocht in Avesnes vatten we de vlakke – eigenlijk lichtjes dalende – laatste 2 kilometer aan op de Ravel richting Brivioulle. Daar ligt de finish aan het voetbalveld van REH Braives. Eric pept me op om Christian Vandevenne, zo’n dertig meter voor me, nog in te halen. Maar ik laat me niet (meer) gek maken en stel me tevreden met enkele plaatsjes achter mijn categoriegenoot. Over de streep. Niet te snel, zegt Jos Biets, en hij noteert mijn nummer. Het waarom van de manuele notering wordt me straks duidelijk in de kantine… Mijn gemiddelde ligt in de lijn van mijn niveau de laatste maanden.

Ik vermoed dat ik ongeveer zesde veteraan 4 word van de zes (?) deelnemers. Ik ben dus niet echt teleurgesteld dat de podiumceremonie noodgedwongen geannuleerd wordt. Twee podiumkandidaten, Servais Halders en Kris Govaerts, hebben dan nog door blessures moeten afzeggen. Ik informeer links en rechts naar de tijden van mijn bekenden maar zonder uitslag is dat een onoverzichtelijk kluwen. De tombola is ook voorbij na enkele minuten – is er wel een geweest? – en dus is het weer tijd om huiswaarts te trekken. Ik heb wel snel een partner gevonden voor de estafette van volgende week in Waremme. Maar dat is voor het volgend verslag… Blijf op de hoogte!