zon 17/12/2023 14u * As Kerstrun * 9,5 km * 00:55:52 * 10,1 * 46/93 * (70+) 1/1 * ♥♥

De kalendermakers hebben het dit weekend bruin gebakken. Niet minder dan zes lopen komen in aanmerking voor mijn volgende wedstrijd. En dan schrap ik er nog enkele wegens niet geschikt voor mijn oud gestel. Servais, Nicolas en Martin K. kiezen voor Slins, een leuk loopje aan de overzijde van de Jekervallei. Maar in As hebben ze de Kerstrun weer tot leven gewekt en een Kempense loop lijkt me een mooie afwisseling voor de Luikse organisaties. Ik moet ver in mijn archieven graven om mijn vorige deelname terug te vinden. Tot in 2014. Een schok… gaan de jaren dan zo snel voorbij? Toen draaiden we rondjes in het midden van het dorp. Nu is de start- en aankomst verplaatst naar een site buiten het centrum met sporthal, jeugdhuis en vrijetijdscampus. Alle voorzieningen zijn hier aanwezig voor een sportwedstrijd en een kerstmarkt. Meteen al deze beoordeling: alles is tiptop georganiseerd, zegt Marie-Paule… en die heeft altijd gelijk.

Limburgse organisatoren wijken niet af van hun traditioneel startuur in de namiddag en dus verzamelen we even na de noen onder de startboog van “sporters beleven meer”. Die sporters beleven iets wat zelfs politici missen blijkbaar. Want wie zie ik daar voor me? Vlaams minister Zuhal Demir. Voor wie mijn verslag van Thier à Liège niet gelezen heeft (foei!), daar stond de communistische voorman Raoul Hedebouw aan de start. We zijn net niet met honderd. Een kwartier na ons vertrekken ongeveer evenveel 5km-lopers. Ik neem aan dat de initiatiefnemers tevreden zijn met de opkomst. Maar eigenlijk verwacht ik meer belangstelling in een regio waar de competitielopen sowieso erg schaars zijn. In het peloton zie ik welgeteld drie bekenden. Voornamelijk gelegenheidslopers, plaatselijke liefhebbers in As? Mijn geflatteerde positie in de uitslag – net in de eerste helft – schijnt daarop te wijzen.

De parcoursbeschrijving op de site heeft me niet veel wijzer gemaakt. Bij mijn (gedeeltelijke) verkenning krijg ik wel een goed beeld van wat de routeplanners voor ons hebben uitgedacht. En dat blijkt vooral een bosloop te zijn, merk ik, als ik, zowat als enige, vooraf de bospaden opzoek. We beginnen met een vlakke aanloop van een kleine 400 meter. Dan draaien we rechts een rijweg op en krijgen we een klim van 200 meter met zo’n 3% stijging te verwerken. Na een kilometer keren en draaien in het bos gaat de klim verder, weer op asfalt, naar de buitenwijken van de deelgemeente Niel. De helling is niet meer dan een stevig vals plat maar ik ben wat fel van start gegaan en moet gas terugnemen in de derde kilometer, weer vooral in het bos. De bospaden zijn overigens heel goed beloopbaar. Ze zijn stevig aangestampt en nauwelijks glad. In een enkele bocht ligt er wel wat modder. De schaarse stenen en de ook niet overdreven talrijke boomwortels zijn goed aangeduid met een likje oranje verf. Eens we de eerste keer door Niel zijn gepasseerd, is de laatste loper uit de achtergrond me voorbijgegaan en behoud ik mijn positie tot een goede kilometer voor de aankomst. In de tweede lus door het bos worden de kuiten even op de proef gesteld door een strook mulle bosgrond. We lopen de Hoogstraat weer af, nu op het voetpad, voor de eerste doortocht aan de finish. Op de Schuttenbergstraat kruisen we de lopers die al onderweg zijn op de tweede ronde. Zoals het koppel Marleen Reijnkens – Benny Cox. Ik zoek Marie-Paule tussen de fans langs de kant. Tevergeefs, nog niet terug van haar wandeling naar As City, blijkt achteraf.

Ik begin aan mijn tweede ronde. Zuhal, omringd door een zwerm mannelijke begeleiders (vrienden/ bodyguards: schrappen wat niet past), is flink aan het afzien. De tweede klim op de Hoogstraat gaat wat moeizamer dan een halfuurtje geleden. In de andere richting zijn de eersten bezig aan hun eindspurt. Wij, de tragere wezens, zijn weer in het bos. Die 2600 meter in het Speelbos lijken gevoelsmatig veel langer dan de 2200 meter op het asfalt. De looprichting in de talrijke bochten wordt goed aangeduid door linten. Bovendien houdt een legertje signaalgevers, veelal jongeren van de Vrolijke Runners As, ook een oogje in het zeil. Ik verlies een tikkeltje snelheid in het bos maar kan me weer herpakken op de dalende strook asfalt naar Niel. Dat gaat vlotter op de rug van het bolle wegdek. Voor de tweede keer omhoog op de Verbindingsstraat. Die heeft meer hobbels en bobbels dan de boswegeltjes. Oranje strepen, cirkels en stippellijnen geven de contouren van de bultjes aan. Nog nooit gezien maar heel nuttig. Uitstekend werk van de organisatie. Ik schakel over op een kleinere paslengte op het tweede deel van de klim. En nader nu snel op een loper, een Vrolijke Loper van de plaatselijke loopgroep. Die haal ik in bij de percussiegroep aan de dubbele doortocht aan km 7,2. De jongeman speelt wel nog eens haasje-over maar moet toch loslaten in de laatste kilometer. Daarna hoor ik wel nog wat geritsel achter mij maar mijn eindspurt (lees: iets hoger tempo) in de vlakke laatste 500 meter, geeft de achtervolgers geen kans meer. Ik krijg nog applaus in de laatste meters, onder meer van Marie-Paule die net op tijd weer aan de finish is opgedoken. De official aan de streep maant mij aan vaart te minderen. Dat maakt voor hem het scannen wat makkelijker. Maar ik stoom door tot op de streep. “Ik ben hier om zo snel mogelijk te lopen” hijg ik. De scanner, ik bedoel de man met de scanner, kan mijn grapje wel op prijs stellen. Met mijn gemiddelde, een fractie onder de 6’/km, ben ik best tevreden. Het had voor mij wat minder bosloop en wat meer stratenloop mogen zijn. Maar dat is een persoonlijke mening. In de kleedkamer hoor ik vooral lovende commentaren over het parcours.

Het podium en de prijzen zijn voorbehouden aan de drie besten bij de mannen en de vrouwen. Leeftijdsklassen zijn er wel, ook al is daar geen “Siegerehrung” aan verbonden. Zelfs een categorie 75+. Bij gebrek aan kandidaten is er geen 70-75-categorie. Ik roep mezelf dan maar als winnaar van alle 70-plussers uit. Een overwinning zonder glans, want enige deelnemer. Bijzonder, wat zeg ik fenomenaal, is dat er in de 5km-loop een deelnemer van 80 jaar, een gemiddelde haalt van 14 per uur. Daarmee laat hij uiteraard drie vierden van het peloton achter zich. De krasse tachtiger is mij onbekend, Google heeft geen weet van een hardloper met die naam. Heeft daar iemand een fout gemaakt bij het invullen van zijn geboortedatum? Als mijn wantrouwen onterecht is, bied ik alvast mijn verontschuldigingen aan en maak ik een diepe buiging.

Bij het verlaten van de kerstmarkt en met mijn gedachten al bij het wedstrijdverslag bots ik op een van de twee fotografen die ik daarnet druk doende zag aan de finish. Freddy Scheepers is zo vriendelijk mij meteen enkele foto’s door te sturen, enkele dagen voor de officiële release van zijn beelden. Zijn foto’s geven wat kleur aan mijn mogelijk dor verslag van de gebeurtenissen. Bedankt voor de voorkeursbehandeling en het reportagewerk, op vrijwillige basis nota bene. Ons bezoek aan As eindigt in het pittoreske stationnetje van Asch…