maa 01/07/2019 20u30 * Kermisloop Nieuwerkerken * 9,3 km * 00:45:37 * 12,2 * 56/81 * ?/? * ♥♥♥

Het tropische weer van de laatste dagen heeft mijn wedstrijdplanning overhoop gehaald. De voorziene zondagwedstrijd heb ik overgeslagen (de organisatoren zelf trouwens ook want ze annuleren de wedstrijd) maar gelukkig biedt het begin van de vakantie en de kermis in Nieuwerkerken een alternatief. De loop begint pas om halfnegen ’s avonds, bovendien heeft het kwik vandaag een duikje genomen. En zo komen we ook eens in de westelijke contreien van onze provincie. Kortenbos, Wijer of Kozen, het is al jaren geleden dat we daar nog eens zijn geweest. Zes jaar, om precies te zijn, bij mijn vorige deelname.

De kermisloop heeft dus standgehouden ondanks het verdwijnen van de Haspengouw Challenge. Maar moet het nu stellen met slechts een tachtigtal vertrekkers in de lange wedstrijd. Een aantal getrouwen van het Zuid-Limburgse circuit, voorts veel lopers die mij onbekend zijn. Met moeder en dochter Linda en Ianthe van Millen zijn we met zijn drieën uit Riemst. Wie zei daar dat de kermis duur is? De loop alleszins niet. In Nieuwerkerken houden ze het bij een bescheiden 5€. Of de korte loop nog goedkoper is, weet ik niet. Wel in overeenstemming met de jammerlijke Limburgse (en Vlaamse) traditie is de indeling in leeftijdsklassen. De oudste klasse is hier zelfs 40+. Ik denk nochtans dat de vijftigers en ouderen hier in de meerderheid zijn. Ik heb overigens het vermoeden dat ik hier net niet de oudste ben. De man in het rood lijkt me nog enkele jaren meer op de teller te hebben. We zullen hem later in het verslag nog tegenkomen.
Iedereen wacht ogenschijnlijk ontspannen op de start. Speaker Rik Donders brengt er dan maar wat spanning in en telt de minuten en zelfs de seconden af voor de start. In die eerste honderd meter voel ik me net een oud mannetje. Nu ben ik dat ook stilaan, maar eens voorbij de kermistenten komen de benen dan toch op gang. Ik word meteen overspoeld door een golf lopers die achter me vertrokken zijn. En zo neem ik nu de eerste bocht na 180 meter in het laatste derde van het peloton. Dat zal wel ongeveer mijn plaats worden in het klassement. Verder reiken mijn ambities niet vanavond. Ik verdom het om me leeg te lopen tegen het jonge geweld. Ik ben wel in het spoor gekomen van Ianthe Bauduin en hoop dat ik het tempo van mijn gemeentegenote in de volgende ronden kan aanhouden. Km 1,5. Daar zijn we al aan de laatste rechte lijn naar de finish. Van de eerste ronde wel te verstaan. Hier wachten onze supporters ons op. In de bocht hoor ik aanmoedigingen van Rosette, lerares Frans, voor een oud en een toekomstige leraar/lerares Frans. Voor een slechte verstaander, dat zijn Ianthe en ik. Raf Bauduin, vader van, steekt de duim op als we tussen het podium en een kermistent passeren. Marie-Paule heeft zich nog wat verderop geposteerd. Wie een hogere cadans dan 12 km/uur aan kan of wil is ons dan al voorbij en zo liggen de posities na 9 minuten al min of meer vast. De blonde Liesbeth Vanneste van Bilzen – en blijkbaar een bekende van Ianthe – is ons een kilometer geleden gepasseerd. Nog vier ronden. Voor een totaal van 10 km. Maar de ronde blijkt net iets te kort om dat totaal te halen. We blijven rond de 9′ in de tweede ronde. In ons gezelschap is er al nu al enkele kilometers een jongeman in een rood shirt. Ons tempo lijkt Jasper Brien ook wel te bevallen. Hij is uit Gingelom, antwoordt hij me op mijn vraag of hij soms van hier is. Zijn naam vraag ik hem na de finish, “voor het verslag” zoals dat dan heet. Ik laat Ianthe meestal het tempo aangeven. In de derde ronde krijgt ze het wat moeilijker. We verliezen een twintigtal seconden. Er is intussen ook beweging achter ons. Er klinkt belgerinkel. De eersten zijn in aantocht. Twee man stormen ons voorbij, Jonas Permentier en Michiel Vanholst. Het is nog een halve kilometer wachten op Chriske Wouters.

We zijn al over halfwedstrijd. Het parcours zit nu gebeiteld in het hoofd en de benen. Voorbij de streep een lichte klim van 400 meter, dan een lichte afdaling op asfalt en nog een bultje van een goede 100 meter. Het middenrif bestaat uit een reeks scherpe en smalle bochtjes, op en af over boordjes en dwars over een groen strookje in een woonwijk. Dan een doortocht op het grind langs het voetbalveld en een chicane voor de bevoorrading. Die 500 meter halen het tempo willens nillens naar beneden, ook al blijven we goed rondwentelen. Dan een rechte streep naar het centrum, weer lichtjes oplopend. Die kronkels zaten er vorige keer niet in. In de vierde ronde krijgen we de juffrouw voor ons, Ilse Vandenborne, weer in het vizier. Ik pep Ianthe op: “die kun je inhalen”. Maar ik maan haar toch aan nog even in te houden op de eerste helling op de Kloosterstraat en het volgende bultje op de Tijlozenstraat af te wachten. We maken eerst nog plaats voor een groepje snelle jongens dat ons hier dubbelt. Ilse kraakt zoals voorzien op het tweede trapje van de klim. Merkwaardig genoeg heb ik het nog het moeilijkst op het vlakke strookje naar de bochtenzone. Voor het overige heb ik het perfecte (doorgedreven) trainingsritme te pakken, met dank aan Ianthe die de kilometers zonder verpinken afmaalt. Ook bij de voorlaatste passage aan de streep staat Raf Bauduin stipt op zijn plaatsje, Marie-Paule lijkt verdwenen tussen de kermisgangers. Jasper Brien, onze gezel van de vorige vier ronden, heeft intussen het hazenpad gekozen en zal 5 plaatsen en 30 seconden voor ons de streep bereiken. Voor de vijfde keer over het hobbelige grasperk van het huis in de eerste bocht – opletten dat ik hier niet struikel over de stoeprand – en weer de Kloosterstraat naar boven. Hier hangt de hitte van de voorbije dagen nog. Die mij overigens vanavond niet in het minst heeft gehinderd. Op weg naar de sporthal, boven, waait er zelfs een verfrissend briesje. Die eerste glooiing ligt mij overigens heel goed vanavond, beter dan vijf jaar geleden. Maar toen ging ik wel voluit. De ongelijke ondergrond en de kronkels in het “labyrint” zorgen weer voor wat irritatie aan mijn rechtervoet. Met de finish in zicht begint Ianthe het tempo op te drijven. Intussen verliezen we nog twee plaatsen aan dubbelaars. De laatste die ons te grazen neemt is Gert Moermans van Tongeren. Maar kijk, we dubbelen zelf ook een deelnemer. De (oudere?) man in het rood die ik voor de wedstrijd had opgemerkt. Zijn leeftijd en naam blijven voorlopig een raadsel. Ik neem nog een slokje aan de drankpost waar de dames en de heren bevoorraders al drie kwartier continu bekertjes aanreiken. Door de voortdurende passage van lopers op het korte rondje hebben ze nog geen minuut rust gehad. Bedankt voor de moeite! De muziekband in de tent voor de sporthal geeft nog altijd en nog feller van jetje als we voor de laatste keer de bocht nemen naar de finish. Ianthe heeft nu al haar duivels ontbonden en ik moet mijn benen pijnigen om te kunnen volgen. Zo blijven we net de eerste dame voor. Sonja Vernikov, een Duitse – van Russische origine, neem ik aan – stond op het punt ons te dubbelen. Tweede bij de dames is overigens de Alkense Martine Sobkowiak, ook bekend van de Hesbignon-wedstrijden en -verslagen. Met een tijd van 45 minuten op wat uiteindelijk 9,3 km blijkt te zijn heeft Ianthe er een mooie wedstrijd op zitten en heb ik een pittige training afgewerkt op een aangenaam rondje. Het prettige gevoel zorgt voor het derde hartje.
Na de douche trekken we nog even terug naar de kermis. Linda, Ianthe, Katrien (mevrouw Gert Moermans) doen zich tegoed aan oliebollen. Ik opteer voor een hotdog. En savoureer nog een recuperatiedrankje, ik bedoel een pilsje, in de schaduw van de Sint-Pieterskerk. Dan is het tijd om weer naar het zuid-oosten te trekken. Dat doen we via Hasselt waar de zon net is ondergegaan…

(Foto’s Marie-Paule. Foto 1: Kermis in Nieuwerkerken. Foto 2: Op de tweede rij Jasper links en Ianthe rechts.)