zon 09/02/2020 11u * Herstal Jogging du Mayeur * 10,9 km * 00:53:12 * 12,3 * 84/205 * 1/6 * ♥♥♥♥

Ciara is zo vriendelijk om te wachten tot na de middag om in volle hevigheid toe te slaan en gunt ons onze ochtendlijke sportieve pret in Herstal. Daar wordt in La Préalle, op de hoogten boven de Maasvallei, de traditionele Jogging du Mayeur georganiseerd. Het is altijd leuk als je de steun van de “mayeur” (de burgemeester) en de schepen van sport hebt om een loop in stedelijk gebied in goede banen te leiden. De vele seingevers en de politie kwijten zich perfect van hun taak. De bediening na de wedstrijd in het cafetaria loopt minder vlot zoals Marie-Paule mag ondervinden als ze een colaatje en een Leffe wil te pakken krijgen. Maar goed, we zullen geen dorst lijden. Herstal heeft ook een lange “beker”traditie. De winnaars van de verschillende categorieën krijgen een beker mee naar huis. Twee daarvan zullen straks een plaatsje vinden in een prijzenkast in Riemst. Eigenlijk maar één. Want de glorierijke winnaar van de korte loop Wim Meyers is voor de prijsuitreiking al naar Vlijtingen teruggekeerd om daar have en goed te beschermen tegen het stormgeweld. De kilometervreter van de Vogelzangstraat heeft zijn eerste overall-zege behaald. En daarmee is het belangrijkste feit van de dag al bekend. Wie dringender zaken af te handelen heeft kan het vervolg van dit verslag dus gerust overslaan. We zijn overigens met vier lopers uit Riemst aanwezig, netjes verdeeld over de korte en de lange loop. Een aantal anderen slapen nog hun roes uit na een wild (?) feest gisterenavond. Ik ontmoet er ook twee bekenden – en getrouwen van de Clap – die ik al een hele tijd niet meer gezien heb, Hugo Raddoux en Pasquale Ruberto. Ik draai een aantal opwarmingsrondjes op de assenpiste in het gezelschap van Wim Meyers en steek en passant nog wat nuttige voedingstips op voor het ontbijt op de ochtend voor een competitiewedstrijd. Een mens is nooit te oud om bij te leren.

Het is met zijn allen (ruim 300 man voor de 7 en de 11 km) even zoeken in welke richting we vertrekken. Dan zijn we weg voor wat een heen en weer halve baanronde blijkt te zijn. Ik zie Wim ongeveer in twintigste positie langs schuiven op het grindpad op het talud boven de piste. Na wat bochtenwerk en ontwijkmanoeuvres op trottoirs en middeneilandjes kunnen we op de rechte Rue Emile Muraille in een vast ritme komen. Ik heb meteen een goed gevoel en schuif stelselmatig op in het langgerekte peloton. Na 700 meter nemen we een scherpe rechtse bocht en gaat het lichtjes stijgend verder op beton, nog steeds tussen de huizen. Ik loop Carlos de Almeida voorbij, bezig aan de korte loop en uitzonderlijk met lange broek. De temperatuur is overigens ideaal en ik prijs me gelukkig dat ik mijn windvestje kort voor de start toch maar heb uitgetrokken. Het stijgende profiel laat zich nu wat feller voelen in de kuiten. Maar het helpt me om Marcel Baeckelandt wat sneller bij te benen. De derde kilometer is vlak met een kort dalend knikje in. Het zal mijn snelste kilometer worden in 4’35”. We zijn nu even in open veld. Ik heb Christian Vandevenne in het vizier. En zal alleszins niet meer, zoals in Visé, na de aankomst verrast worden door de kloek gebouwde veteraan 3. Ik maak maar meteen werk van het inhalen en zal even verder ook Claude Herzet voorbijgaan die even daarvoor zelf Christian is voorbijgestoken. De weg langs de (oude?) spoorlijn links van ons blijft klimmen. Maar ik blijf op mijn elan verdergaan en verras mezelf met tijden ruim onder de 5 minuten op km 4 en 5. Maar ook Christian blijft mooi op tempo en zal nauwelijks een half minuutje na mij eindigen. We zijn nu in Milmort waar we na 4,4 km het meest noordelijke punt van de ronde hebben bereikt en draaien nu terug richting La Préalle, dat is het plateau boven Herstal.
Het vloeiende ritme wordt even verstoord op de wat steilere en smalle doorgang naar de 1ère Avenue. Dat is een rechte weg in de industriezone van Herstal die opnieuw uitnodigt voor een vlotter tempo. Ik ben nu in het spoor gekomen van twee mannen. Van de club van Herstal, vermoed ik. Een van hen draagt een vestje van de Jogging de Herstal. De kleine man met de baard komt me bekend voor. Franco Leoni (zijn naam lees ik in de uitslag) geeft het tempo aan en informeert geregeld bij zijn maat of “het nog gaat”. Nu ik voor het eerst sinds de start de perfecte gangmakers heb gevonden voel ik niet dadelijk de neiging om voorbij te gaan. Na driehonderd meter wordt het me toch weer te machtig en schuif ik voorbij. Intussen zijn we al over halfweg en heb ik nog niets gemerkt van de stormwind. Dat kan alleen maar betekenen dat we al een half uur rugwind hebben gehad. Het is bang afwachten tot we de rekening gepresenteerd krijgen.

Km 6,6. Een seingever stuurt ons een trapje op naar rechts. Bam! Ciara haalt meteen vernietigend uit. Ik sta even zo goed als stil. En probeer te herstellen van de eerste dreun van de boze Britse dame. Voorlopig loopt niemand me voorbij op de Rue Fond d’Oupeye, een veldweg achter een bomenrij naast de snelweg. Ik haal zelfs een jonge juffrouw in. Is dit Celine Fey? Dan hoor ik stappen achter mijn rug. Verschuilt de nog kleinere Franco Leoni zich achter mijn rug? Kort daarna komt hij achter me te voorschijn en neemt zijn maatje Rosario Marchione mee naar voren. Ook een derde man gaat me voorbij. Maar voorts houd ik goed stand in de windtunnel van de zevende en achtste kilometer. Het gemiddelde krijgt wel een flinke klap. Eric Joway, nochtans ruim voor me geëindigd, vertelt me achteraf dat zijn kilometertijd opliep tot 6 minuten. Na een linkse bocht zijn we op het asfalt van de Rue de Milmort even beschut tegen de wind. Ik kan op het klimmetje weer wat achterstand goed maken op het groepje voor me. Maar boven zijn we opnieuw de speelbal van de wind die ons nu in de flank treft en moet ik me weren om niet naar de linkerkant van de weg te worden geduwd. De autobestuurders die ons passeren zien ons een ongelijke strijd leveren tegen de elementen. Tussen de huizen krijgen we weer wat respijt en zowaar een mooie afdaling waar ik weer kan aansluiten bij het duo Franco-Rosario. Meteen de laatste kans om het gemiddelde op te krikken. Want in de wijken van La Préalle loopt de weg weer opwaarts en zit de wind opnieuw tegen. Ik klamp me vast in het spoor van mijn twee kompanen maar moet weer wat ruimte laten in twee smalle passages, een steegje en een voetpad met klinkers. Franco heeft duidelijk nog reserves en plaatst een versnelling die zijn maatje ook niet kan volgen.

We worden achter de sporthal door gestuurd om nog een volledige baanronde op het talud boven rond het voetbalveld af te leggen. Twee dames met fototoestel registreren mijn doorkomst en moedigen mij aan. De felste aanmoedigingen komen van rechts waar Danielle, de vriendin van Nicolas Bynens, haar stem schor schreeuwt. Alle deelnemers mogen trouwens rekenen op haar vocale steun. Nicolas is hier een minuutje geleden voorbijgekomen en slaagt in wat vandaag zijn eerste opzet leek, mij voor te blijven. Alexandre, de kleinzoon van Nicolas, heeft daarstraks ook al de familie-eer verdedigd in de 400 meter. Franco en Rosario vallen niet meer stil. Ik beperk me tot het verdedigen van mijn positie en kan Jean Weerts net achter me houden. Over de streep: Ciara overleefd, mooie tijd neergezet. Marie-Paule weet te melden dat Wim Meyers “heel snel binnen” was. De volledige uitslag en de eerste plaats van Wim in de 7km zal ik pas twee uren later ontdekken.
Na de uitreiking van de tientallen bekers kaarten we na in een gemengd Limburgs-Luiks gezelschap met de twee Tongenaren Ronny Vanhay en Bart Royen (en vriendin van de Hoeseltse loopclub), Nicolas Bynens (en vriendin) en veteraan 4 Henry Hardy, H.H., van Bassenge.

(Foto 1 van Bougez mieux, bougez plus: De looptrots van Riemst. Van links naar rechts Wim Meyers, —, Bert Ernest, —, Claude Herzet. Foto 2 en 3 van Nadine Claessens. Foto 2 : Mijn gezellen van vandaag, Franco Leoni, links, en Rosario Marchione. Foto 3: Links: 16 per uur, rechts 12 per uur.Links: Nike Vaporfly. Rechts: Brooks Glycerin.)