zon 01/05/2017 16.30u * Tongeren (Tungri Run) * 9,5 km * 00:42:30 * 13,4 * 171/489 * (55+) 14/56 * ♥♥♥♥

Ik sta op deze grijze 1 mei weer in de drukte van de Tungri Run. Gelukkig ben ik vooringeschreven en hoef ik niet aan te schuiven aan de computers die – Feest van de Arbeid of niet – stakingsneigingen vertonen. Het parcours is gewijzigd, hoor ik vertellen, en ik maak dan maar van de gelegenheid om het rondje nog eens te verkennen. Ik sluit bij de lopers van de 5 km aan, even nadat trainingsmaatje en achterbuur Wesley Serrano aan de Elfde Novemberwal is voorbijgekomen, op weg naar een bijzonder fraaie eindtijd van 20’38”. Dat geeft me ook de gelegenheid de vele kennissen tussen de deelnemers en langs de weg te groeten. De klim in de eerste en tweede kilometer is wat ingekort, in de plaats krijgen we nu een pittige maar korte helling te verteren naar de Nieuwstraat. Het is geen 10 kilometer, vertellen collega’s die van ronde getallen houden, en korter dan vorig jaar. Mijn Garmin zegt het tegenovergestelde, een 100 meter langer.
Als Ianthe Bauduin, net achter me, haar iPod heeft ingesteld, kunnen we vertrekken. In de eerste meters op de atletiekbaan probeer ik mee te drijven op een van de golven in de loperszee. Maar anderen zijn daar veel vlotter in, zoals Francis Loyens die mij blijkbaar al in de eerste meters is voorbijgegaan. Na 400 meter zijn we op de Dijk en beginnen we aan een zachte klim van een kilometer, eerst op de kasseien naast de Leopoldwal, later op het asfalt evenwijdig aan de Elfde Novemberwal. Ik heb het onaangename gevoel in de benen van vorig jaar nog in herinnering en pak het vrij rustig aan. Op het bultje in het begin van het pad boven op de middeleeuwse muur (in Tongeren loop je in de geschiedenis) ga ik Jean-Pierre Immerix voorbij. Hij lapt het dus weer, sneller vertrekken. Voor hem uit loopt Maja Van Zand, bezig aan haar derde wedstrijd in vier dagen. Even verder – we zijn bijna aan het einde van de klimmende strook onder het gebladerte van de bomen – word ik zelf ingehaald door een loper in het blauw. “Hie bin ich” kondigt Ludo Ramakers zijn komst aan. En zo te zien wil hij ook weer dadelijk afscheid nemen. Ik moet enkele meters laten in de bochtige doortocht door de stad. Net voor we de Markt bereiken ontsnapt een collega rechts van me ternauwernood aan de beet van een briesende hond. Ludo houdt een stevig tempo aan. Eric Stassen, een andere Mergelloper, gaat nog feller te keer. Wat een natuurtalent is dat, bedenk ik, als het waar is dat de wandeling met de hond zijn enige training is. Ik loop al die tijd achter de hoog opgeschoten Geert Reyskens. In normale omstandigheden kom ik niet in de buurt van de volledig in het lentegroen gestoken 55-plusser. Maar een zwaar verkeersongeval – ik kan zelfs het lijstje van de opgelopen breuken niet meer opsommen – heeft hem maanden aan de kant gehouden. Na een lange revalidatie is hij weer in het peloton, ook al moet hij in de tweede ronde de tol betalen van zijn trainingsachterstand. De lookalike van Mergelloopster Marijke Meyers is er dit jaar ook weer bij. Op de Markt snellen Eric en Ludo haar voorbij. Ik volg, zij het met moeite. Leo Stessens die ik ken van de Vijverrun in Bolderberg waarschuwt voor een verraderlijk stoepje aan de Basiliek. Het is een gentleman waar de jonge J. wel een voorbeeld mag aan nemen. In de afdaling van de Schuttersgang zwenkt hij zonder omzien van de ene kant van de weg naar de andere. We komen nu in het dalende deel van het parcours langs de Kielenstraat, de Moerenstraat voor we de chicane aan de Moerenpoort nemen. Dit moet een van de gezelligste passages zijn in het hele wedstrijdencircuit, zowel in Limburg als in Luik. Ik mag me ook verheugen in heel wat aanmoedigingen van fans langs de weg. Helaas komen de “Allez Willy”-s me tactisch wel niet goed uit. Want zo weet Ludo dat ik blijf aanklampen. Ga ik dat kunnen volhouden? Misschien heeft Ludo een superdag, ofwel wil hij me in de eerste ronde dood knijpen omdat hij weet dat ik langzamer onder stoom kom. Eric Stassen moet wel inbinden. Op de atletiekbaan valt hij terug en verliest hij snel voeling.

We beginnen aan de tweede ronde. Theo Huls en Carine volgen de esbattementen aan de Moerenpoort. Theo filmt met zijn smartphone in verticale stand. Verdorie, dat zal op het computerscherm weer twee brede zwarte banden opleveren. (Ook al heeft Berto C. uit V. hier een oplossing voor, het computerscherm ook verticaal houden!) Het is niet echt genieten op de kasseien langs de Leopoldwal maar ik kan de kloof met mijn trainingsmaat beperkt houden. In het begin van het pad boven op middeleeuwse muur is er een kort klimmetje. Als ik er al toe in staat ben, is dit de kans om weer aansluiting te krijgen. Gelukkig kan ik de grimas van de inspanning verbergen achter zijn rug. Boven kom ik dan langszij, precies op de plaats waar hij me vorige ronde heeft bijgebeend. Een hele ronde heb ik gezweet en gezwoegd achter de rug van mijn kompaan. Ik neem de leiding in de hoop zelf het tempo te kunnen bepalen. We draaien voor de tweede keer de Schuttersgang in waar een schare voornamelijk jonge supporters aanmoedigingen krijsen ten gunste van mij onbekende deelnemers. Er volgen nu twee scherpe bochten in het stadscentrum, eerst naar de Maastrichterstraat, dan naar de Hemelingenstraat. Dit is naar mijn aanvoelen het minst aangename deel van de ronde. De klinkertjes en de gladde plavuizen zijn echt niet lopersvriendelijk. Gelukkig heb ik betere benen dan in Herk veertien dagen geleden. Om de verkeersdrempeltjes te vermijden zoek ik het voetpad aan de linkerkant van de Hemelingenstraat bis op. Ik maak me klaar voor de steile bult naar de Nieuwstraat. Ik hoed me voor een bruuske inspanning, mijn gezel volgt mijn voorbeeld. De banale Nieuwstraat leidt naar de gezellig drukke Markt en de machtige Basiliek.

We lopen voorbij een andere landmark van Tongeren, het Gallo-Romeins Museum, waar we mogen genieten van een lange afdaling… tenminste als Ludo me die kans laat. De dalende lijn in de achtste kilometer zorgt voor een mooie 4′ minuten-kilometertijd. Ik blijf de cadans bepalen maar zie af van een poging om Ludo alsnog te lossen, overtuigd als ik ben dat hij in de laatste kilometer, gedeeltelijk op de piste, nog een versnelling zal plaatsen waarop ik geen antwoord zal hebben.
Zoals het vaak gebeurt, lost mijn tegenstander van de dag op de plaats waar ik het niet verwacht. Tussen het groen, op de Kastanjewal. Aan de Velinx maken we een U-bocht. Hier kan ik een glimp opvangen van de lopers voor me. Ik herken Vally Merken, Johann Bolinius, Pascal Aerts. Ook Joren Menten loopt in hun buurt. In de volgende kilometer hou ik mijn tempo op peil en haal Bart Saenen in die me in Herk nog voor was. Bij het opdraaien van de tartanbaan schat ik mijn voorsprong op Ludo op zo’n 10 meter (wil u het precies weten, vraag het aan mijn trainingsmaat). In de rechte lijn aan de overzijde van de finish stormt ons nog een jonge loper van de Sportoase voorbij. We hadden hem in de afdaling van de Moerenstraat nog bijgehaald. Ik wacht met mijn eindspurt(je) tot na de laatste bocht. Ludo pitst anderhalve minuut af van zijn tijd van vorig jaar. Ik mag daar ook enige verdienste in opeisen. Zelf blijf ik op mijn niveau van 2016. Ik zie Francis Loyens de benen losschudden, hij is al anderhalve minuut over de streep. Hij is ook Kris Govaerts voorgebleven. Die hangt uitgeteld over een hekken na een gewonnen uitputtingsslag met Domenico Di Vito. Theo en Carine vangen intussen de eerste reacties op van de Mergellopers. Ook Eric, Marc en Sabine hebben zich gemeld.
De harde kern van de Mergellopers, waar Jean-Pierre zich bij heeft aangesloten, blijft nog nakaarten. Als de lang uitgesponnen tombola voor ons zonder succes afloopt, verlaten we de Ambiorixstad. De huisbereide pizza quoteer ik met drie hartjes. Maar in de keuken heb ik wel nog wat progressiemarge…

P.S. Door het systeem van het klassement op basis van de nettotijd word ik in de uitslag achter mijn clubmaat geplaatst.

(Foto 1 van Marie-Paule: Ludo Ramakers op de Kastanjewal. Links in het geel Stefan Meekers. Ik volg half verdoken achter Ludo. Foto 2 van Marc Roosen: Wim Meyers opnieuw op dreef.)