maa 28/03/2016 15.15u * Seraing (Challenge Province de Liège) * 10,5 km * 00:49:24 * 12,8 * 119/378 * 2/20 * ♥♥♥♥

De regen hebben we gehad tijdens de autorit naar Luik, hopen we, als we ons opwarmen op de glimmende, blauwe tartanbaan van Seraing Athlétisme hoog boven de grauwe industriële gordel langs de Maas. De Jogging de Pâques vertrekt vanuit een nieuwbouwwijk aan de rand van het Bois de la Vecquée. In dit bos is een relatief makkelijk parcours uitgetekend waar alleen enkele modderige passages en het oplopende reliëf in de eerste kilometers de snelheid kunnen drukken. In het bos zullen we nauwelijks last hebben van de wind die enkele Strava-vrienden ’s ochtends op training heeft gegeseld. Philippe Gheury waagt zich hier aan zijn eerste competitiekilometers na zijn voetbreuk opgelopen bij een werkongeval. Hij beëindigt de korte wedstrijd zonder problemen, weliswaar in een gezapig tempo samen met Paul Rihon. Die loopt de 4 km als opwarming voor het grote werk. Anderhalf uur later zal hij zonder tegenstand de V3-categorie winnen. Bij de inschrijving maak ik ook kennis met Raf Clerinx, naam- en dorpsgenoot van mijn lieftallige echtgenote. De laatstejaarssenior eindigt vooraan in het peloton, op plaats 16 in 40 minuten.

Er is ruimte genoeg op de atletiekbaan voor de start van de bijna 400 deelnemers. Na driekwartronde op het zijdezachte tartan is het wel even drummen in de bocht naar een bospad op fijne kiezelsteentjes. Een goede kilometer verder komen we op de enige asfaltstrook van het parcours – 300 meter op de Avenue de l’Europe die we bij het begin en op het einde van het parcours zullen afleggen. De weg loopt hier flink omhoog. Na anderhalve kilometer draaien we rechtsaf opnieuw het bos in voor een lus van 7,5 kilometer. De brede bospaden blijven nu licht klimmen, met pieken tot 3,5%. Ik haal al vlug Richard Mathot in die dit jaar niet echt vlot op gang komt en voorlopig niet meespeelt in de strijd van de oude knarren. Ik heb snel een voor mij comfortabel ritme gevonden maar hoed me voor een versnelling om Claude Herzet die kort voor me loopt in te halen. Na 2,5 km ben ik in mijn tempo tot bij mijn gemeentegenoot gekomen. We zullen in elkaars gezelschap en met Jean-Luc Letellier de volgende kilometers afmalen in het aangename decor van het bos waar de lente nog niet echt is doorgebroken. Veteraan 2 Georges D’Hoey die aanvankelijk ook bij ons is, heeft enkele meters voorsprong genomen. Na 5 kilometer ligt de lange klim achter ons. Net als we door een boomloze strook in het bos lopen krijgen we een regenbui te verwerken. Is de weersverwachting van Claude – we zullen in de stralende zon lopen, maakt hij zich sterk voor de start – dan toch te optimistisch? Maar de regen en de windvlagen houden het niet lang vol. Wij moeten nog een vijftal kilometer volhouden. Dat lukt mij blijkbaar beter dan Claude. Hij versnelt wel in de eerste dalende meters maar net als ik verwacht dat hij me zal lossen, gebeurt het tegenovergestelde. Ook Jean- Luc en Georges blijven achter. Ik haal nu ook nu pas de ranke Rachel Nibona in die kilometers voor ons uit heeft gelopen. Het parcours gaat nu voornamelijk in dalende lijn. Ik voel me goed genoeg om het tempo wat op te trekken. Nog één man gaat me voorbij. Zijn naam, David Frison, moet ik later in de uitslag opzoeken. Ik herken hem van vorig jaar in Héron waar hij ook in het tweede deel van de wedstrijd kwam opzetten. Ik probeer opnieuw in zijn spoor mee te gaan. Vorig jaar moest ik me in felle tegenwind al vlug gewonnen geven. Ik heb deze keer vertrouwen genoeg om het opnieuw te proberen. Ik blijf op een tweetal meter hangen maar slaag er wel in die afstand vast te houden. De kilometers gaan voorbij. We stuiven door de bochten, houden ons staande in de modder her en der, vermijden de takjes en steentjes op onze weg. Telkens hij een concurrent voorbijgaat kom ik opnieuw in zijn spoor. Manon Liégeois (vierde dame) probeert ons nog te verschalken door een bocht af te snijden tussen de bomen maar is er een halve kilometer later toch aan voor de moeite. Een aantal lopers die me in het begin van de wedstrijd met veel bravoure zijn voorbijgegaan, bekopen hun aanvalsdrift.

Op de nu dalende asfaltstrook van de Avenue de l’Europe schroef ik het tempo nog wat op. Maar het ziet er niet naar uit dat er nog een concurrent uit de achtergrond zal opduiken. Ik volg het voorbeeld van David en loop dwars door de plas waar we bij de opwarming nog netjes omheen liepen. We beginnen hier aan een strook van 700 meter over een bospad dat met fijne kiezeltjes bestrooid is. Dat stuk hebben we al in het begin van de race onder de voeten gekregen. Ik heb deze strook, althans een gedeelte, al tijdens mijn opwarming op tempo afgelegd. De meters tellen hier dubbel, zo fel zak je weg in de ondergrond. Vraag het maar aan Pasquale Ruberto die hetzelfde gevoel verwoordt na de finish. De kloof met David is gegroeid tot zo’n 10 meter. Dichter zal ik niet meer komen maar ik win wel nog plaatsen op andere lieden die nog meer tegenstand ondervinden van het kiezeltapijt. Nog een klimmetje en een gladde bocht in de modder voor we weer op de atletiekbaan uitkomen. Weer een plaatsje gewonnen.

Met een versnelling in de laatste meters op de piste kan ik alsnog net achter David eindigen. “Bedankt voor het tempo” klop ik hem op de schouders. Meteen weet hij ook wiens adem hij die hele tijd in het bos in de nek voelde. Ik ben heel tevreden over het gevoel in de benen maar toch lichtjes ontgoocheld over het gemiddelde. Jammer dat ik niet de 13 per uur kon halen. Het stijgende eerste deel, de modderstroken in het bos en het kiezelpad op het einde waren dan toch net te zwaar, zo lijkt het.
Ik krijg felicitaties van Djamel Belgomri van de plaatselijke club. Nog iemand die de dagen aftelt naar de marathon van Rotterdam volgende zondag. Na de wedstrijd zorgen Willy Cuipers en zijn vrouwtje voor heerlijke Luikse wafels, het geschenk van de organisatie voor alle deelnemers aan deze dertigste editie. We verlaten de drukke zaal na een half uurtje. Wat te snel, stel ik later vast, er lag nog een prijs op me te wachten.

(Foto’s 1 en 2 van Pierre Jadot. Foto 1: Raf Clerinx rechts vooraan in het geel-groen. Foto 2: Geconcentreerd in het spoor van David Frison. Foto 3 van Marie-Paule: Van links naar rechts: uw dienaar, Georges D’Hoey, Pasquale Ruberto en Claude Herzet.)