vri 22/04/2016 19.30u * Pailhe (Challenge condrusien) * 9,5 km * 00:50:14 * 11,3 * 141/316 * 8/17 * ♥♥

Ik ben vanavond te gast in de “Condroz profond” (de diepe Condroz) waar zowat elk dorpje zijn jaarlijkse jogging heeft. Tijdens de opwarming zie en hoor ik dat het parcours gewijzigd is ten opzichte van vorig jaar. Noël Heptia vertelt me dat parcoursbouwer Carlos de Almeida aan de ronde heeft moeten sleutelen na moeilijkheden met de jachtopziener. Ik zal later, tijdens de wedstrijd, vaststellen dat de beruchte passage over de Chaussée romaine ook vervallen is. In elk geval ben ik achteraf niet de enige die het oude parcours prefereert.

Ik start per toeval in de eerste gelederen van het uitgebreide peloton en word al in de eerste klimmende hectometers door tientallen collega’s voorbij gehold. Ik zie ze een voor een passeren, Noël, Rosario Ilardo, Marcel Baeckelandt en vele anderen. Ook Thierry Vanherck die, na lange maanden afwezigheid, hier bezig is aan wat hij zelf zijn eerste zware wedstrijd noemt. Ik zie ze passeren en moet ze laten gaan. U heeft het geraden, de benen willen niet mee. Twee asfaltstroken en voorts moeilijk beloopbare bospaden, dat krijgen we in de eerste kilometers voorgeschoteld. Na drie kilometer gaat het pad steil omlaag. Dan toch liever het oude parcours, bedenk ik, terwijl ik met kleine pasjes de wetten der zwaartekracht probeer te temmen. Roger van Langeveldt dartelt me voorbij. In de volgende kilometers zullen nog heel wat collega’s zijn voorbeeld volgen. Aan km 5,5 bereiken we het mooiste gedeelte van het parcours: de passage door het kasteelpark van Saint-Fontaine. Bij het buitenlopen van het domein wacht ons een onaangename verrassing. We moeten door een beekje waden. Ik zoek een omweg maar kom toch met mijn rechtervoet in het water terecht. Na een ferme vloek slof ik weer verder. Een bocht naar links na de bevoorrading leidt ons naar een muur. 300 meter tussen de 10 en de 20%. Neen, dan toch liever het oude parcours. (Maar dat heb ik al gezegd, meen ik.) Met enkele wandelpauzes geraak ik dan toch boven maar daar haalt Pol Van Kerrebroeck me in. Pol is wel zo vriendelijk om me in het voorbijgaan nog even te groeten. Weeral een plaatsje verloren in mijn leeftijdsklasse. In de dalende stroken kan ik wel wat tempo maken maar echt vooruit helpt het me niet. IK haal geen enkele loper voor me in. Of toch, maar dan zijn we al in de laatste kilometers … en het zijn dames van de 5 km-loop. We komen weer voorbij de uitgedroogde vijver (?) van daarstraks en moeten weer een steil pad omhoog. Oh ja, dat is de afdaling van het begin. Er resten alleen nog een afdaling en een vlakke strook op een aan flarden gereden smalle asfaltweg. Hier staat Marie-Paule, even voor we de Route de Givet opdraaien naar de aankomstzone. Ik kan alleen maar troosteloos “neen” schudden met het hoofd als ze informeert hoe de wedstrijd is verlopen.

Nadat ik me met moeite een plaatsje heb veroverd in de overvolle “wastent” kan ik mijn stramme leden dan toch verwennen met een warme douche. In het zaaltje van de “ancienne école” is er meer dan gewone belangstelling voor de prijsuitreiking. Jos Biets, Patrick Renard en het mannelijk deel van de aanwezigen, ze strekken hun nek om een glimp op te vangen van het podium. Tenminste van de twee hooggehakte missen die door Carlos zijn ingehuurd om de ceremonie cachet te geven. Maja Van Zand, hoewel wat ziekjes, haalt dat podium op haar eigen merites. Even later bestijgt Kris Govaerts het derde trapje. Hij offert zich op om de prijs van Jean Tempels (veteranen 2) en de kussen van een van de podiumdames (is het Esther of Angèle?) in ontvangst te nemen. Na de tombola wordt het licht gedempt en de ambiance enkele klikken opgeschroefd. Hoe dat afloopt, moet u aan de feestvierders vragen. Wij verlaten Pailhe, er wacht ons nog een autorit van een uur.

(Foto 1 van Carine Heyne: Gesukkel aan de beek. Foto 2 van Marie-Paule: Twee veteranen 3, hopend op betere tijden. Links Kris Govaerts.)