Dat is de echte spirit: je stapt ontgoocheld uit een marathon – slechte dag, opkomende ziekte, of om welke reden dan ook – en drie weken later verbeter je je persoonlijk record in een nieuwe marathon. Die mentale sterkte en uiteraard schitterende conditie toonde Wim Meyers uit Vlijtingen gisteren in Amsterdam met een tijd van 3u08’12”. Het doet me denken aan mijn enige opgave in een marathon, die van Beloeil in 1997. In de auto op de terugweg naar huis – een lange trip vanuit Henegouwen – was ik al aan het broeden op revanche op mezelf. Een week later, In het Nederlandse Etten-Leur, heb ik mijn geschonden blazoen opgepoetst met een… degelijke prestatie. Geen PR, dat ook weer niet. Van een besttijd gesproken, in Amsterdam klopt Wim mijn beste tijd (gerealiseerd in Eindhoven in 2002) met 2 seconden. Voorlopig nog een miniem verschil dat hij zonder twijfel in de volgende jaren tot een kloof van minuten zal uitdiepen.
De enige manier om Servais Halders van de overwinning te houden bij de 60-plussers is… geen klassement op te stellen voor die leeftijdsklasse. Ondanks de ongunstige leeftijdsindeling wist de Voerenaar toch een podiumplaats in de wacht te slepen in de Zes Kerkenloop in Kortessem. In de Limburgse criteriums (Haspengouw Challenge en Victors Cup) treed je al op je vijfenvijftigste toe tot de oude garde. Vanaf 65 word je verondersteld (?) je dagen te slijten aan de toog of in de luie zetel. En zo moeten de Laurent Wijnantsen en de Kris Govaertsen van deze wereld het opnemen tegen snaken die jaren jonger zijn.
Ik heb het de laatste veertien dagen bij gevarieerde trainingen gehouden, zoals steeds nauwkeurig geregistreerd door mijn Garmin. Enfin, niet altijd nauwkeurig. Want het beestje heeft het moeilijk met een gedeelte van mijn looproutes: het fietspad op de trekweg van het Albertkanaal. Dat is diep ingesneden in het mergelplateau tussen Ternaaien (Lanaye) en Kanne. De hoge wanden brengen de navigatie van de wijs zodat het lijkt of ik (meer dan eens) het kanaal overzwem. Wees gerust, ik blijf op het droge en heb geen plannen voor een triatlon.
Vanaf volgende week vlieg ik er weer in en hoop ik u weer te verrassen met een live-verslag. Zoals steeds te lezen zonder voorafgaande registratie met je echte naam. Geen facebooktoestanden op dit blog. Je hoeft het niet leuk te vinden. Je wordt niet bestookt met foto’s van allerlei mensen die je kent of niet kent en om de oren geslagen met de namen van de vorige lezers van het stukje. En voor wat het waard is : een zoekfunctie is er wel, op het einde van de eerste bladzijde, rechts beneden. Oh ja, ik vind de foto’s van Marc Roosen leuk. Ik zou hem dat graag zeggen zonder dat ik mijn ID-kaart moet tonen aan die andere Mark, Zuckerberg.