maa 11/07/2016 20u * Tessenderlo (The Classic) * 9,8 km * 00:46:26 * 12,6 * 519/1593 * ===/=== * ♥♥♥

Het leed van Mielen is geleden. Twee dagen later ben ik op weg naar Tessenderlo voor een vlakke 10 kilometer. The Classic mag dan immens populair zijn, ik heb er nooit aan de start gestaan. Maar mijn Riemsterse loopmaatjes lopen zo over van van de ambiance op de kermis van Tessenderlo dat ik geen andere keuze heb dan mee naar het Noord-Westen van de provincie te trekken. Bijna zit een omgekantelde vrachtwagen en een bijhorende file op de autoweg ons nog dwars maar Ludo ontbindt alle duivels van zijn Duitse limousine om ons op ruim op tijd af te zetten aan de installaties van de Looise Atletiekvereniging. De organisatie is hier perfect berekend op de massa-toeloop. Het wachten op het startschot wordt gewild of ongewild opgevrolijkt door een man (?) met hoog opgetrokken broekje. Hij trippelt hier in het rond tot vermaak van de omstaanders.
In de eerste kilometer is het drummen en een weg zoeken tussen de massa. Daar zijn Ludo Ramaekers, Francis Loyens en Marc Castermans handiger in en ik ben al onmiddellijk op achtervolgen aangewezen. Vooral Ludo is sterk gestart. Ik probeer in elk geval oogcontact te houden met de blauwe truien van de Mergellopers. De rijzige gestalte van Marc is mijn lichtbaken. Het is draaien en keren in het centrum tussen rijen toeschouwers. Te midden van het tumult van de toeschouwers, de muziek en de kermisattracties kom ik na 2,5 km bij Marc. Ik heb enkele tussenversnellingen moeten plaatsen maar gelukkig reageren de benen positief. Als we het centrum verlaten en meer ruimte krijgen kan ik aansluiten bij Ludo en Francis. Ik volg het tempo dat door de twee Mergellopers wordt aangegeven. Het loopt lekker, Mielen is alleen nog een nare herinnering. Wesley Serrano, mijn achterbuur in Heukelom, volgt een tijdje in ons spoor.
Voorbij halfweg. Francis die hier ook voor het eerst is, informeert naar de helling die hier zou liggen. Ludo speelt GPS. Maar we zijn boven voor we het weten en krijgen nu een mooie afdaling op zacht lopend asfalt in een villawijk. Francis begint hoe langer hoe beter te draaien. Bij de tweede passage door het centrum heb ik even tijd voor sightseeing. Maar onder de laaghangende zon blijft het uitkijken in de talloze bochten, op de stoepen en tussen de verkeersobstakels. Francis houdt intussen een strak tempo aan. Dat we alleen in de laatste anderhalve kilometer matigen om samen over de streep gaan. Marc loopt even later binnen. Wederzijdse felicitaties, iedereen tevreden.
Een eerste cooling-down doen we op de tartanbaan, de volgende onder het koude douchewater. Dan is het tijd voor een frietje en een pintje…

(Het videofragment van onze aankomst via deze link)