vri 12/08/2016 19.30u * Saive (Challenge Cours la Province!) * 10,1 km * 00:50:02 * 11,9 * 143/379 * 5/19 * ♥♥♥

Weer een nieuwe wedstrijd op de kalender. Ditmaal in Saive, aan de oostelijke rand van de Luikse agglomeratie. De organisator is Serge Massin die de voorbije jaren naam heeft gemaakt als “ouvreur” van talloze loopwedstrijden in deze regio. De “ouvreur” is de man – ik ken tenminste alleen maar mannelijke exemplaren – die voor het peloton uitrijdt met de fiets of quad. Serge doet het op de mountainbike, steeds in een blitse outfit. Hij heeft het in Saive meteen groots aangepakt met vier afstanden. En hij krijgt al meteen met de stress van de organisator af te rekenen als bij de 3 km-loop de deelnemers uit twee verschillende richtingen de aankomstzone binnenlopen.

Op deze zonnige vrijdagavond draai ik rondjes op de grote binnenplaats van de voormalige legerkazerne. Ik heb daar ruim de tijd voor want de start is een tijdje uitgesteld. Een kwartier voor het officiële startuur staan er nog lange files aan de inschrijvingstafels. Het vlot daar niet echt. En ook achteraf moeten de dorstigen veel geduld oefenen voor ze een drankbonnetje kunnen bemachtigen. Ik ontmoet er opnieuw de vrienden met wie ik maandagavond een leuk trainingsloopje heb afgewerkt rond Tongeren. Toen voelde ik me merkwaardig fris. Maar dat mirakeltje is intussen voorbij en ik zal hier weer het bekende onaangename gevoel in mijn benen moeten verdragen.
Om acht uur worden we dan eindelijk uit ons lijden bevrijd en mogen we op weg voor een rondje van 10 kilometer. Het lange wachten heeft het effect van mijn inloopkilometers teniet gedaan en ik moet noodgedwongen langzaam in mijn ritme proberen te komen. De eerste lus van 2 km lopen door een aangename groene omgeving, blijkbaar een oud oefenterrein van het leger. Als we weer voor de kazerne passeren, ben ik stilaan op toeren gekomen en kan ik al wat opschuiven vanuit mijn startpositie, zo ongeveer het laatste derde van het peloton. We mogen uitzonderlijk door het kasteelpark van het Château de La Motte. We, dat zijn de joggers. Kijklustigen zoals Marie-Paule wordt door de kasteelheer himself (?) de poort gewezen. We zijn nu op weg voor een grote ronde door en rond Saive. We kunnen alvast snelheid maken op een dalende anderhalve kilometer. Dan meldt een oudere collega “ça va monter ici” (het gaat hier stijgen). Het zal zo’n vaart wel niet lopen, denk ik, gerustgesteld door Jo Vrancken die het parcours verkend heeft en de klimmetjes met een schouderophalen afdoet. Maar dat valt wel even tegen. De eerste knik is flink steil en ik bots al meteen op mijn ademhalingslimiet. Na een driehonderdtal meter lopen de stijgingspercentages terug en kan ik weer herstellen. De klim loopt nog een tweetal kilometer verder. Intussen loop ik een aantal dames voorbij die onderweg zijn met een sukkeldrafje. Dat moeten vijf kilometer-lopers zijn die na de eerste splitsing aan de start weer op ons parcours zijn terechtgekomen. Aan onze 5 km-aanduiding scheiden de wegen van de korte en lange loop definitief en zijn we alleen nog met 10 km-deelnemers. Ik heb nu ongeveer mijn plaatsje in het peloton gevonden. Veel verschuivingen doen zich hier niet meer voor. Ik ben wel in het spoor gekomen van een dame in het blauw, de meest in het oog springende deelnemer in het gezelschap rondom me dat mij voor het overige onbekend is. De ravitaillering staat weer aan de verkeerde kant van de weg maar ik grabbel toch een bekertje mee. Ik heb opnieuw de beginnersfout gemaakt geen drank mee te nemen naar de wedstrijd en krijg zo toch wat vocht binnen.

We lopen hier voorbij aan het Vieux Château, leid ik achteraf af uit mijn Garmin-track. Ik heb de ruïne niet opgemerkt tijdens de wedstrijd maar ben ik zoek gegaan naar de drie kastelen die hun naam hebben gegeven aan de eersteling van Serge, “Le Jogging des Trois Châteaux”. In de smalle straten is wat volk naar buiten gekomen om ons aan te moedigen. Op twee plaatsen hebben de omwonenden een tussentijdse ravitailleringspost opgezet. Een leuke attentie op deze warme zomeravond. Ik voel me wel in mijn sas op dit parcours: gevarieerd, licht golvend en goed beloopbaar. Op een veldweg na krijgen we beton en min of meer gaaf asfalt onder de voeten. Even voorbij halfweg loopt de route steil naar beneden. Ik maak me klaar voor een nieuwe klim in de vallei maar we worden linksaf gestuurd waar de stijging veel milder is. Maar aan km 8 duikt er weer een steile puist op. Terwijl ik naar boven klauter verschijnt de tronie van Jos Vrancken voor mijn geest. Hij is hier al lang met krachtige tred opgespurt terwijl ik mijn ultieme energievoorraad moet aanspreken om boven te geraken. Vertrouw nooit blindelings op parcoursbeoordelingen van collega’s. Hoeveel keer heb ik nu al deze fout gemaakt? Intussen zijn we weer op terugweg naar de kazerne. Ik heb enkele keren van positie gewisseld met de dame in het blauw, Arlette Meesen. Ze is me opnieuw voorbijgegaan. Op de lichtlopende, vlakke asfaltweg die onder meer tussen twee kastelen doorloopt heb ik me niet zonder moeite in haar spoor genesteld. Ik ben hier aan mijn beste “segment” bezig, om het in Strava-termen te zeggen. Maar Arlette heeft nog een versnelling in huis. Voor we de laatste keer aan de kazerne passeren voor een laatste lus van 700 meter moet ik lossen. Ook een groep in het groen uitgedoste lopers – plaatselijke vedetten zo te horen die enkele flessen bier toegestopt hebben gekregen van hun supporters langs de weg – geraak ik niet meer voorbij. En zo eindig ik met mijn 50 minuten op een anonieme plaats in de uitslag. Maar ontevreden kan ik me niet noemen: ik heb een redelijk tempo kunnen aanhouden en ben ook op de moeilijkere stroken niet stilgevallen.
Ik wacht met Servais Halders op de prijsuitreiking voor de leeftijdsklassen… die er niet komt. “C’est la misère ici” lacht Rosario Ilardo die met zijn Rosalia uitkeek naar een beloning voor zijn tweede plaats achter Servais. Hij is beter gewend in de Hesbignon en de Condruzien. Jammer, waarom een challenge (Cours la Province!) opzetten als er nog geen prijsje af kan voor wie niet bij de eerste drie eindigt? Er is wel een podiumplaats voor een gelukkige Ianthe Bauduin uit Millen, de derde dame in de vijf kilometer. Voordien heeft Serge Massin zich uitgebreid verontschuldigd voor de schoonheidsfoutjes bij deze eerste editie. Het sportieve publiek dankt met applaus. En daar sluit ik me graag bij aan.

(Foto 1: L’Avenir: Serge Massin. Foto 2 : Stijn Vanderbeuken, vooraan en Kris Pipeleers.)