zat 12/12/2015 19u * Waremme (Corrida) * 7,7 km * 00:35:27 * 13,1 * 37/163 * 2/10 * ♥♥♥♥

//www.youtube.com/embed/vskXeHNu_Ts

Duistere avonden en flonkerende kerstverlichting: het is de tijd van de corrida’s. Elke Waalse stad die zich respecteert heeft zijn kerstloop. Waremme kan niet achterblijven en zo organiseren Pierre Olivier en zijn vrienden de eerste Corrida de Noël in Waremme. Ik ben er ook bij, een half uurtje van thuis en weer een nieuw parcours voor mijn Garmin. Mijn supporters in Waremme mogen niet klagen: ze zien me hier al voor de derde keer dit jaar aan het werk.
4 rondjes door het centrum, een kleine 8 kilometer en – gelukkig voor mij – redelijk verlicht. Ik heb het parcours niet kunnen verkennen bij gebrek aan bepijling. De eerste ronde is meteen ook de kennismaking met de omloop: enkele langere lanen en straten tussen de Eglise Saint-Pierre en het station met tussendoor wat bochtenwerk. Het is een aangenaam rondje met een gezellige samenscholing van fans en kerstmarktbezoekers aan de Place Roi Albert. De organisatie loopt gesmeerd ook al ziet het geheel er vooraf nogal geïmproviseerd uit te midden van de drukte van de kerstmarkt en het winkel- en uitgaansverkeer in het centrum.
In afwachting van de vertraagde start praat ik nog met Bert Ernest na over de “Bestorming van Alden Biesen” van vorige zondag. Om die uit de knoken te krijgen heb ik het deze week maar bij kortere trainingsloopjes gehouden. Benieuwd of het zal helpen. Maja Van Zand meldt nog dat er geen leeftijdsklassen zijn. “Ik zal toch proberen Kris te kloppen” antwoord ik met een knipoog.
We zijn weg met Serge op zijn knipperende en flikkerende mountainbike voor ons uit. Na enkele honderden meter passeren we onder een boog waar de ravitaillering is en organisator Pierre Olivier de esbattementen volgt. Ik vermoed dat hier de aankomst is maar zal het voor alle zekerheid in de laatste ronde nog eens vragen aan Dominique Bertrand die dan naast me loopt. Ik heb snel mijn “kruissnelheid” te pakken en volg in het gezelschap van een aantal mij onbekende collega’s. In de eerste ronde heb ik al mijn aandacht nodig voor het vinden van het snelste en het veiligste “spoor” (99,95 % asfalt). De doortocht onder de inschrijftent en meteen daarna de trappenpassage aan de schaatsbaan is bijzonder tricky maar dank zij de aanwijzingen van de signaleurs geraak ik er zonder kleerscheuren door. Ik moet wel wat tempo inleveren in de tweede ronde maar wil nog enige reserve houden om een aanval van achteruit op te vangen. Die verwacht ik namelijk al een tijdje. Bij de U-bocht aan de kerk kan ik even achterom kijken. Ik meen een rode bandana te hebben opgemerkt. Dat moet Kris Govaerts zijn. Tweehonderd meter verder is hij er. Zoals in Havelange lijkt het wel alsof hij me met een tussenspurt letterlijk en figuurlijk de adem wil afsnijden. Zo’n vaart loopt het niet maar ik durf de Truienaar toch niet te volgen in zijn inhaalrace. Hij zal ook nog de derde dame Sandrine Balon bijbenen en afklokken met een halve minuut voorsprong. Ik blijf een mooi tempo aanhouden en verlies alleen wat seconden aan de schaatsbaan waar we trappen op en af moeten en bovendien enkele opstaande planken – te vergelijken met “veldritbalken” moeten verwerken. Hier houdt Jos Biets de wacht om de weg vrij te houden voor de lopers en nukkige passanten tot de orde te roepen.
In het begin van de derde ronde word ik gedubbeld door een ranke jongeman, Joachim Cardillo. Hij heeft een ronde voorsprong. Een dikke halve minuut later snelt Arnaud Renard me voorbij. En een kilometer voor de aankomst word ik ook nog “gelapt” door de derde, Antoine Guillick.
We draaien in het centrum weer naar rechts voor een lus rond het station. Marie-Paule volgt ons met de camera en zorgt voor de beelden die jullie hierboven natuurlijk al lang bekeken hebben.
Laatste ronde. Ik heb Dominique Bertrand in het vizier gekregen. Hij is, samen met Kris, voor mij de enige bekende in mijn buurt. Hij houdt er een mooi tempo op na maar ik heb ook nog over in de laatste (en snelste) ronde. Ik ga hem voorbij maar de dorpsgenoot van Pierre Olivier bijt zich vast in mijn spoor om bij de eerste en beste gelegenheid weer toe te slaan, zo vermoed ik. Die gelegenheid biedt zich aan bij de laatste passage over de trappen. Dominique neemt de bochten en de hindernissen met veel zwier. Ik word bovendien gehinderd door achterblijvers van de derde ronde. Er blijven dan maar een goede honderdvijftig meter meer over tot de finish. Te weinig om Dominique nog te bedreigen. Ik loop binnen met goede benen, een dito gevoel en een leuke plaats in de totaaluitslag.
Officiële douches zijn er niet maar bijdehands als we zijn, vinden we de weg naar de installaties van het sportcentrum. De loop was achter de rug voor acht uur. Om half twaalf zijn we weer thuis. Er waren nochtans geen files op de weg…