din 11/11/2014 11.15 u * Seraing * 10,8 km * 00:54:57 * 11,9 * 106/292 * 9/26 * ♥♥

De inkt van mijn vorig verslag is nog niet droog of ik zit alweer achter het klavier voor een nieuw verhaal. Hoe het komt dat iemand – ondergetekende – die er prat op gaat dat hij voorzichtig en verstandig traint na twee dagen al opnieuw de competitieschoenen aanbindt? Wel, zoals zovele anderen ben ik hier in Seraing om mijn sympathie te betuigen voor de man achter de nieuwbakken “11 kms de Seraing”, de alomtegenwoordige en immer aimabele Michel Mancini. Want vrienden heeft de Sérésien, getuige de 445 vertrekkers voor drie wedstrijden. De gimmick is dat hier alles rond het cijfer 11 draait. Elf kilometer op de elfde van de elfde maand om elf uur.
De wedstrijd wordt georganiseerd met de steun van het buurtcomité “La queue du chat” (De kattenstaart). In de omgeving van de startplaats zie ik echter vooral ezels en paarden… Jammer dat de groene vlek even boven de troosteloze wijken van Ougrée waar start en aankomst liggen, ontsierd wordt door zwerfvuil. Het profiel van de loop is duidelijk: een lange klim van 4 km, een even lange afdaling en nog een bult van tweehonderd meter voor de ultieme afdaling naar het voetbalveld van de Royal Amical Club Ougrée.

Ik wil hier de benen loslopen na de inspanningen van Braives. Alain Waerts en Claude Herzet die beiden de 4 Cîmes van Battice (33 km) in de kuiten hebben, plannen ook een trainingsloopje. Tijd om lekker in je ritme te komen heb je hier niet. Na vijfhonderd meter gaat de weg steil omhoog met bochten van meer dan 10%. Ik hijs me met veel moeite naar boven, Claude Herzet en Maja Van Zand klauteren in mijn buurt de Maasoever op. Na een kilometer is het moeilijkste voorbij en krijgen we een korte rustpauze op een licht dalend stuk. Noël Heptia en Philippe Gheury, getooid in een fluo-vestje, wijzen ons de weg. Daarna gaat het bijna 3 kilometer in venijnig vals plat omhoog. Ik wilde er een training van maken en de benen voelen ook zoals op training, verzuurd en onaangenaam. Ik verhoog het tempo om er sneller vanaf te zijn. Op een lange rechte weg moet Maja achter blijven. Na 4,6 kilometer signaleren de signaleurs ons dat de beklimming achter de rug is en we vanaf nu alleen nog dalen. Het parcours loopt langs het Musée du Fort de Boncelles en daarmee leggen de organisatoren de historische link met de 100-jarige herdenking van de Groote Oorlog. Het fort behoorde tot de fortengordel rond Luik waarover de geïnteresseerde lezer onder meer hier meer informatie vindt. (Open de Wikipedia-bladzijde en lees iets nuttiger dan de belevenissen van een krasselende jogger.) Met de beklimming achter de rug is het tijd om wat rust en soepelheid in mijn getergde benen te laten vloeien.Vanaf de vijfde kilometer lopen we door het bos op het Ravel-fietspad. Het Bois de la Marchandise d’Arras is nu op zijn mooist in de herfsttooi. Ik hobbel verder, probeer niet te denken aan mijn tegenpruttelende benen en geniet van de natuur. Maja is weer bij me gekomen en versnelt het tempo op zoek naar de jonge dame voor haar. Zij was eergisteren ook in Braives maar heeft er vandaag opnieuw zin in. Op een lang recht stuk zie ik haar de kloof met haar voorgangster dichten. Zij snelt zo onweerstaanbaar naar de eerste plaats bij de Aînées 2. Even later dartelt ook Claude Herzet me voorbij. Ik zie nog een twintigtal andere collega’s passeren maar blijf mijn gezapig trainingstempo aanhouden. In een kloofje rechts van ons kronkelt de Ruisseau de la Vecquée. De afdaling blijft maar duren. Voor de snelle lopers zoals Pascal Van Marcke is het harde beton een kwelling. De winnaar van de Haspengouw Challenge bij de Masters 45+ houdt niet van de klappen op de spieren en is blij als hij weer op het vlakke komt waar hij beloond wordt met de vierde plaats algemeen en de tweede bij de veteranen 2.

Na 9 kilometer komen we weer in de bebouwing. Hier wacht nog een pittige helling waar ik beter het tempo kan houden dan de lopers in mijn buurt. Nu nog het steile stuk van het begin in de andere richting naar beneden. Ik wil mijn benen toch één prikkel geven en schakel enkele tandjes hoger. Om na de laatste bocht een aanstormend jong element af te houden wil ik nog hoger in de toeren gaan maar dat is te veel gevraagd van mijn benen. In mijn leeftijdsklasse zit Rosario Ilardo met de laatste Condruzien-loop in Marchin in het hoofd. Hij houdt enige reserve om geen blessures op te lopen en wordt tweede. Richard Mathot legt beslag op de derde plaats. Roland Vandenborne die in laatste instantie in de auto van Jos Biets is gesprongen voor de trip naar Seraing eindigt vierde. Helemaal tevreden is hij niet want … niet moe genoeg. Raphael Van den Broeck draait zijn hand/been niet om voor twee wedstrijden op drie dagen en stoomt hier onbedreigd naar de eerste plaats, liefst 8 minuten voor me.
Ik breng met Marie-Paule nog een aangenaam uurtje (of was het veel langer?) door in de “buvette” in Truiens en Alkens gezelschap.

(Foto 1: Organisator Michel Mancini, met kleindochter? Foto 2 van Jogging pour tous: Met Maja Van Zand.)