zat 02/08/2014 18.30 u * Flémalle (Challenge hesbignon) * 8,9 km * 00:41:07 * 13,1 * 64/222 * 3/17 * ♥♥♥♥

Terwijl ik samen met Gerard Thiessens en Benny Claes inloop voor de Hesbignon-wedstrijd in Flémalle probeer ik mijn hoofd leeg te maken en me op de loop te concentreren. Niet zo eenvoudig na wat er net is voorgevallen. Ik heb de achterklep van de auto van Gerard toegetrokken terwijl de wagensleutel binnen lag. Auto op slot, we kunnen dus niet meer aan onze spullen. Er is, een half uurtje voor de start, niet zo meteen een oplossing en besluiten dan maar eerst de opdracht waar we voor hier zijn – de 9 km-loop – zo goed mogelijk af te werken. We bekijken het dan wel na afloop van de wedstrijd.
Door een ingrijpende parcourswijziging is de fysionomie van deze organisatie van de actieve club van Flémalle dit jaar volledig veranderd. Waar we voorheen één grote lus moesten afleggen, draaien we nu drie rondjes van 3 kilometer in de buurt van het plaatselijke pétanqueclubhuis hoog boven de Maasvallei. Door organisatorische problemen moesten Alexis Bellens en zijn ploeg noodgedwongen een rondje zoeken in de buurt van de startplaats. In de drukke Luikse agglomeratie heb je de looproutes niet voor het uitkiezen en dus werd het nieuwe parcours een ratjetoe van scherpe bochten, stoepen, verkeersdrempeltjes, trappen, boomwortels, voortdurend op en af over beton- en asfaltwegen, bos- en weidepaden. Echte fun is vandaag niet te beleven in deze “Funathlé”-loop. Maar ach, de organisatie had geen keuze en de situatie is gelijk voor alle lopers.
Ik start net achter Armand Pirotte en Pasquale Ruberto. Nog voor het einde van de eerste ronde loop ik enkele meters voor hen. Noël Heptia, met aanhoudende rugproblemen, kan ons tempo niet volgen. Patrick Cremer gaat me met krachtige tred en naakte torso voorbij maar zet zijn inspanning niet door. Als ik alles goed heb kunnen volgen achter mijn rug ( op dit parcours kan je maar beter voor je kijken ) kan Armand het langst aanhaken, tot rond de vijfde kilometer. Dan zie ik zijn luitenant Didier Delbovier niet meer naast me opduiken en ontstaat er een kloofje. Opdracht volbracht dus? “Que nenni” zeggen de Walen. Helemaal niet! Want behalve met het ontwijken van valkuilen in de weg ben ik ook bezig met Gerard Thiessens te traceren. Ik weet dat hij sneller is gestart. Nu maar hopen dat ik hem überhaupt nog in het vizier krijg. Bij het begin van de tweede ronde zie ik hem dan toch voor me uit draven. In zijn grijze tenue is hij niet zo eenvoudig te herkennen. Als dat al de bedoeling was, kan de keuze voor grijs een geslaagde camouflagetruc genoemd worden. Ik schat de afstand tot mijn trainingsmaat op zo’n 80 meter. Zijn tred lijkt nog vloeiend, hij volgt makkelijk de voorgangers, meer nog hij schuift nog wat plaatsjes op. Het zal een zware klus worden om hem terug te pakken. Ik stel mijn hoop dan maar op de derde ronde. Misschien moet de man in het grijs even terugschakelen en kan ik hem zoals in de goede oude tijd (dat is twee jaar geleden) nog inrekenen. Woensdag zat hij na onze lange training op zijn tandvlees, maar vandaag geeft hij geen krimp. Het verschil blijft 20 seconden. In mijn jacht op Gerard heb ik voor de eerste keer dit seizoen Sandrine Balon kunnen inhalen. Ik heb de hele wedstrijd een constant tempo gedraaid, alleen in de tweede ronde heb ik een half minuutje ingeleverd. Het levert me een gemiddelde op van 13 km per uur op een parcours met talrijke “snelheidsremmers” en een derde plaats achter Gerard die eindelijk zijn goede vorm kan verzilveren. En zo staan we voor het eerst samen op het podium, met in het midden Raphael Van den Broeck. Armand Pirotte valt dit keer buiten de prijzen maar geen nood. “Benjamin” Clement Pirotte houdt de eer van de familie hoog. En voor volgend jaar staan ook “kangoeroes” Basile en Valentin klaar.
Even na tienen – de zaal begint al leeg te lopen – worden we uit Flémalle bevrijd. Met dank aan Benny en Jean-Marie voor de verbindingen met de buitenwereld en aan M. en Michel voor de onvoorziene tocht naar het Luikse.