zon 06/04/2014 11.15 u * Fléron (Challenge de la Province de Liège) * 9 km * 00:45:42 * 11,8 * 95/340 * 5/26 * ♥♥♥♥

De Challenge van Luik heeft vandaag zijn tenten opgeslagen aan het fonkelnieuwe Sportcentrum in Fléron. Nu dat mooie complex nog vinden. We zijn in de buurt (nauwelijks twee kilometer van de vorige locatie in Beyne-Heusay) maar we rijden ons vast in de smalle straten van de Luikse voorstad waar een rommelmarkt in de onmiddellijke omgeving nog meer volk op de been brengt. Na wat gekissebis in de auto met mijn geliefde echtgenote vind ik dan toch een parkeerplaatsje. Bij de tweede poging geraak ik tot aan de inschrijvingstafel. Gelukkig zijn we tijdig vertrokken en heb ik nog ruim de gelegenheid om op te warmen en de collega’s te begroeten. Stijn Vanderbeuken is weer fit maar hij mist nog wat ritme om Servais Halders te hazen en zal ook Benny Claes moeten laten voorgaan.
Na wat bochtenwerk in de eerste hectometers zijn we op weg voor een loop van officieel 10 kilometer. Ik wacht nog op bevestiging van de drie “forerunners” (gespecialiseerde modellen van Garmin) van mijn vrienden om de juiste afstand te bepalen. Met mijn navigatiesysteem kom ik uit op 9 kilometer. Dat scheelt wel een slok op de borrel. Voor me loopt Jean Dessouroux die de veteranen 3-categorie aanvoert in de Challenge L’Avenir (in de regio Verviers). Ik kan zijn tempo goed volgen en ga hem al vrij snel voorbij. De benen voelen goed aan en met Dessouroux achter me heb ik zowaar de indruk dat ik een betere dag ga beleven. Een tweede figuur die mij in de massa opvalt is een punkachtig individu die enkele flinke boeren laat als we nog in de bebouwde kom de eerste hellende stroken aanvatten. De punker blijft snel achter als we na nauwelijks een kilometer het asfalt verlaten en een afdaling op een zijdelings aflopende en met diepe voren omgeploegde weidestrook voor de voeten krijgen. Ik neem geen enkel risico. Gelukkig zijn we er na 200 meter al vanaf, maar wat een idee van de organisatie om deze enkelbreker
in het parcours op te nemen. Na drie kilometer passeren we de kerk van Magnée. Ik loop zoals zo vaak in de Luikse wedstrijden in de buurt van Françoise Piscart en haar metgezel Jean-Luc Letellier. (Zijn naam hoor ik toevallig onderweg.) Ik ga de twee voorbij. Eens buiten het dorp gaat het dalend op een veldweg tussen de weiden. Ik kan hier ook mijn tempo handhaven en verlies slechts een plaatsje aan een collega met een leniger onderstel. Het blijkt nu ook dat het middenrif van het parcours voornamelijk over onverharde paden bestaat. Een groot verschil met vorige zondag en enigszins verrassend voor mij die een “voorstadsroute” had verwacht. Plots zitten we zowaar op een motorcrosscircuit. We moeten over een wasbord met vier bobbels. Kort maar niet echt een verwennerij voor mijn stramme spieren. Maar ik ben niet de enige die verrast wordt. De nummers vier en vijf in de uitslag – de U ondertussen bekende Jo Vrancken en Thomas Wallisch – missen de rechtse bocht naar het circuit en stuiven rechtdoor. Winnaar bij de veteranen Gilles Blanchy die even verderop volgt roept de twee kemphanen terug op het rechte (in dit geval rechtse) pad. Het hellinkje weer omhoog, het ritme kwijt, en de derde plaats foetsie.
Ver achter de tenoren zetten we onze weg verder in het bos. Aan kilometer 5 volgt de eerste steile strook. Ik schakel tijdelijk over op stapmodus. Ik word door een aantal achtervolgers voorbijgegaan. Ook Jean Dessouroux. Hij kan ook de steilste stukken de baas en neemt snel afstand. “Ik ben hyperkalm vertrokken – ik heb hier toch geen positie te verdedigen – maar gaandeweg voelde ik me beter en ben ik maar doorgegaan” aldus Jean. Aan de streep heeft hij een kloof geslagen van 25 plaatsen en anderhalve minuut. In éen moeite is hij ook de twee veteranen 3 voor me, Claude Herzet en Roger Dosseray, voorbijgesneld. Maar om winnaar Servais Halders te bedreigen moet je er vanaf het begin volle bak tegenaan gaan. Ook op Servais’ dorpsgenote Isabelle Sluysmans staat er bij de dames geen maat.
Jean-Luc Letellier neemt risico’s in de afdaling in het bos( “om wat tijd terug te nemen die ik in de beklimmingen kwijt speel”, zo verklaart hij zijn tactiek bij de tafels met de sinaasappelen ) en glijdt uit. Hij is echter snel weer te been. De zesde kilometer voert ons naar het gehucht Bouny in de vallei. Jean-Luc en Françoise zijn voor me boven gekomen in de klim en geven nu van jetje in de afdaling op het asfalt. Ik kan opnieuw aansluiten en kan ze in de laatste klim in het bos – vanaf de gevreesde rue Moister – achter me houden. Nog een 2 kilometer vlak of lichtjes dalend. Dank zij mijn voorzichtige aanpak van het steilste onverhard heb ik nog wat jus in de benen en kan ik nog een aantal plaatsen winnen. Alleen de twee lopers die ik op het fietspad naar het sportcentrum nog bijbeen hebben een snellere eindspurt in de benen en pakken hun verloren plaatsje terug. 45 minuten is het verdict, nu rest alleen de vraag hoe lang het parcours werkelijk was. Hoe dan ook, ik heb er vandaag het maximum uitgehaald. Reden genoeg voor een bescheiden etentje met mijn eega.

In het ultrakort filmpje komen achtereenvolgens in beeld: winnaar Amaury Paquet, Servais Halders, Clarisse Wagelmans, Claude Herzet en uw dienaar. Overigens moet u geen verkeerde ideeën hebben bij het aantal flessen wijn dat Claude meesleept. Hij is gewoon zo vriendelijk de prijzen van de niet-aanwezige prijswinnaars in bewaring te nemen.