zon 20/10/2013 11.15 u * Jupille (Challenge de la Province de Liège) * 9,5 km * 0:44:29 * 12,8 * 97/266 * 4/17 * ♥♥♥

Zondagochtend draai ik rondjes in de schaduw van de brouwerij van Jupiler, mijn supporters weten waarom. De temperatuur is aangenaam, de omgeving grauw. De benen zenden weinig hoopgevende signalen uit. Om een Gemmenich-scenario te vermijden zal ik het de eerste kilometers rustig houden in de hoop alsnog enige souplesse in de benen op te wekken. Als we klaar staan voor de start begint het plots te regenen. Maar de weergoden bedenken zich en laten ons verder de loop in droge omstandigheden afwerken. Ik ben voor het eerst in Jupille en kijk ongerust uit naar de zware beklimmingen en afdalingen in het bos die mijn meer ervaren collega’s met veel zin voor dramatiek hebben beschreven.
In de golvende aanvangsronde loop ik in het spoor van Geard Thiessens en Willy Hertogen. Michel Mancini volgt enkele meters verderop. Na een kleine drie kilometer begint het serieuze werk, een bochtige klim van een kilometer afwisselend op kasseien en asfalt. Halverwege moet Willy achterblijven. Na veel zweten en zwoegen bereik ik zij aan zij met Gerard de top. Er wordt ons een korte adempauze op het vlakke gegund vooraleer we het bos van Fayembois worden ingestuurd. Op het dalende pad gooit Geard zich met doodsverachting naar beneden – zo lijkt het althans voor uw verslaggever die het risico schuwt en zich een veilige weg zoekt tussen de wortels, stenen en modder. In het bos kruisen we een aantal traillopers die bezig zijn aan de Ultra van Luik, 65 kilometer alstublieft. Ik ben niet ontevreden als het pad weer omhoog loopt maar Gerard heeft dan al een flink gat geslagen. We verlaten nu het bos en bevinden ons hoog boven de Maasvallei waar de meer vermogende Luikenaar thuis is. Net als je denkt dat je wat snelheid kan maken op een vlak stuk duikt er achter een bocht weer een nieuwe klim op. Even na halfweg meet ik mijn achterstand op Gerard op : 13 seconden. Ik ga Françoise Piscart voorbij die hier al aan haar tweede wedstrijd van het weekend bezig is en gisteren de beste was in haar categorie in de nieuwe wedstrijd in Anthisnes. Ik probeer het tempo op te trekken in een langere afdaling op het asfalt. Maar ik nader geen meter op Gerard. Integendeel, mijn co-rijder gaat zelf enkele concurrenten voorbij. Rechts van me zie ik plots Venturelli senior voorbij schieten. Deze topper amuseert zich in de achtergrond met versnellingen. De weg blijft dalen. We worden nu een smal pad tussen de struiken ingejaagd. Ik maak plaats voor Françoise die zich onvervaard naar beneden stort. Na de eerste aarzelende meters kan ik een mooi tempo aanhouden. Nog even een bangelijk moment als we een haakse bocht naar het dorp moeten nemen. Ik draai wijd uit om niet uit te glijden op het vochtige beton. Weer drie plaatsen kwijt. Niettemin draai ik nu wat soepeler dan in het begin, ik verteer de laatste oplopende stroken nu zelfs beter dan bij de opwarming. Ik kan nog enkele lopers voorbijgaan, onder wie Alain Thirion, een oudstrijder van de challenge die er nog altijd met veel wilskracht maar ook met aanzienlijk meer gewicht tegenaan gaat. Gerard blijft echter buiten bereik. Hij eindigt 5 plaatsen voor me, net voor Johan Jorissen van Maastricht en enkele plaatsen achter Claude Herzet.
Ik tref de andere Limburgers achter de aankomstboog in het park van het Institut Notre-Dame. Jo Vrancken (achtste) en Stijn Vanderbeuken (op plaats 37) zijn er vanaf het begin ingevlogen en staan naar adem te happen en naar het seizoenseinde te snakken. Enkele minuten later ploft een leeggelopen Willy Hertogen naast ons neer. Samen met Gerard ben ik blijkbaar nog de friste van het gezelschap. Niet dat ik er veel voor koop …