zat 02/03/2013 16.30 u * Nandrin ( Challenge condruzien) * 11,3 km * 0:54:16 * 12,5 * 95/407 * 3/25 * ♥♥♥♥

Dit weekend moet ik een keuze maken tussen een Condroz- en een Hesbignon-wedstrijd. Beide lopen zijn nieuw voor me. Ik kies voor Nandrin in de Condroz. De meeste Zuid-Limburgers opteren voor Fernelmont, diep in Waals Haspengouw. Nandrin is de seizoensopener en als “entrée en matière” in de Condruzien kan de Jogging Saint-Martin tellen. Smalle bospaden, twee forse klimmen en de afdaling van de beruchte “chaussée romaine”. Het weer van de laatste weken heeft voor nog meer pigment gezorgd: modder en … sneeuw.
Ik had me voorgenomen deze keer Noël Heptia in de start niet uit het oog te verliezen maar hij is me weer te snel af. Noël is de laatste maanden verliefd geworden op cross-omlopen, ik zie hem pas terug als hij aan de finish een sinaasappeltje staat te savoureren. Alain Waerts duikt nu ook in de Condruzien op. Vraag dus niet naar de winnaar bij de veteranen 3. En Valère Sauwens die vorig jaar de overwinningen aan elkaar reeg? Valère kent een motivatiedip en staat niet aan de start. Rosario is er wel. Hij eindigt een minuutje na mij maar is tevreden met de vorm na een aanslepende blessure.
Op advies van Thierry Vanherck (23ste) heb ik de trailschoenen aangetrokken. Na minder dan 2 kilometer bewijzen die al hun dienst. Op een modderige strook kan ik recht blijven waar normaal geschoeide collega’s een blubberbad nemen. Als eerste zie ik Maja Van Zand wegglijden. Dubbel jammer omdat zij haar trailschoenen vlak voor de wedstrijd weer had omgeruild voor een paar gewone sloffen.”Ik had me wel voor het hoofd kunnen slaan” aldus de Truiense.
Het is drummen op de smalle weg aan het vertrek. Na de eerste dalende hectometers kan ik voorbij de huismoeders en peuters die traditioneel de eerste rijen hebben ingepalmd. Als we de klim uit het dorp achter ons hebben, verlaten we het asfalt voor glibberige veldwegen tussen de weiden. Ik zoek een doorgang en mijn evenwicht op de smalle karrensporen. Er volgt een tweede, fellere klim op het asfalt. Ik blijf net onder de 15 minuten op de eerste 3 kilometer. Gezien het parcours, best aardig. In de daaropvolgende afdaling vergen boomwortels, putten en geulen uiterste concentratie. Op de vlakkere stukken breekt de modder het ritme. Ik ploeter me voorbij Ramon Gadea, vanaf dit jaar ook veteraan 3, en Laurence Dressen. Ik haal Paul Rihon in, voor het eerst in meer dan een jaar. Ik vermoed dat Paul reserves wil houden voor de nieuwe opdracht van morgen. (Ook Domenico Di Vito is een van de “costauds” die niet terugschrikken voor een dubbele opdracht.) We bereiken een heuvelkam en zitten plots op een”langlaufpiste”. De sneeuw is pas vanmorgen weggeruimd. We moeten een kleine kilometer over platgedrukte en hobbelige sneeuw. Je hoopt zo snel mogelijk deze ellende achter je te hebben maar je wil ook geen onnodige risico’s nemen. Ook Thierry Vanherck heeft de passage over de sneeuw verfoeid, vertelt hij me achteraf. We zitten intussen aan de achtste kilometer. Opnieuw naar beneden in het bos. En daar duikt ze dan ineens op, de chaussée romaine, voor mij al een onaangename herinnering van de loop in Fraiture. Deze chaotische verzameling stenen is een foltering voor de spieren. Ik zoek het smalle onverharde gootje langs de weg en geraak heelhuids beneden. Een bocht naar rechts en daar ligt de beklimming te wachten. Je laveert van links naar rechts om de scherpste stenen te vermijden en vraagt je af of je toch niet beter zou stappen. Hier zit iedereen op het tandvlees. Van de achtervolgers haalt alleen Paul Rihon me opnieuw in. Op de vlakke asfaltstrook na de top kan ik weer wat afstand nemen. We lopen opnieuw het dorp binnen. In de afdaling naar de finish- alleen de laatste 150 meter zijn nog licht stijgend – gooien we alle remmen los. Ik haal 16 kilometer, toch raast me nog een pakketje lopers voorbij. Daarbij de jonge hinde Hannelore Hubert die ik na de beklimming van de chaussée romaine heb ingehaald. Ook Paul Rihon gaat er als een speer van door. Mijn eindspurt levert me wel de derde plaats op, ik kan Ramon Gadea op 20 seconden houden.
Enkele oude bekenden zijn twee minuten voor me de speelplaats van het plaatselijk schooltje opgerend waar de aankomstlijn is getrokken. Yves Van Tomme heeft eindelijk de oorzaak van zijn dijblessure ontdekt – een geblokkeerde voet – en kan weer voluit gaan. Hij eindigt vlak voor Domenico Di Vito. Christine Cordier die ik vorige week op een sneller parcours nog achter me kon houden, is me nu een minuut te snel af.
Na een warme douche is het plots 6 uur. Er wachten nog andere bezigheden en ik moet Nandrin verlaten zonder mijn prijs op te halen.