22/05/2013

Na enkele vruchteloze pogingen ben ik sinds eind vorige week toch weer aan het joggen. De vloeiende loopstijl is nog niet terug ( in de veronderstelling dat ik die ooit heb gehad …) maar het gevoel is er weer. Eindelijk kan ik mijn hartslag nog eens de hoogte injagen. Dat is het grootste verschil met de wandelingen waarmee ik mijn conditie in de laatste maand zo goed en kwaad als het kon probeerde op peil te houden. Stil gezeten heb ik zeker niet: om de andere dag een fiks tochtje met uitschieters van 24 en 28 km.
Dus weer aan het lopen. Aanvankelijk in alle mogelijke en onmogelijke houdingen om de druk op de rechterlies te verlichten. Want door het “tegentrekken” van het rechterbeen ga ik de lies zwaarder belasten. Tijdens mijn training op Pinkstermaandag kon ik toch al een tijdje in het spoor blijven van de Zweitlanceurs die toevallig mijn pad kruisten. Niettemin blijft het harken. De geknelde zenuw berokkent me dan wel geen pijn meer maar heeft wel de kracht uit mijn rechterbovenbeen gehaald.
Nu, ik zal me toch maar inschrijven voor de nieuwe estafetteloop van Tongeren (zie vorig stukje). Over anderhalve week moet ik de afstand van 1 km aankunnen. Misschien kan ik er nog een prijsje winnen … met de tombola.