maa 28/05/2012 16 u * Petit-Rechain (Challenge de l’Avenir) * 9,4 km * 0:41:31 * 13,6 * 51/394 * 1/19 * ♥♥♥♥

In het uitgebreide aanbod loopwedstrijden in het Pinksterweekend kies ik voor Petit-Rechain in het zuiden van het Land van Herve. Klimmen dus en … puffen want het kwik klimt ruim boven de 20 graden. Het park van het Chäteau des Tourelles is het ideale decor voor een familie-uitstap. De kinderen ravotten in de speeltuin en de lopersvrouwen (en loopstersmannen?) kunnen de tijd aangenaam doorbrengen in de schaduw van de bomen. De organisatoren hebben een compacte omloop uitgetekend waar de supporters hun favorieten twee keer kunnen bewonderen en aanmoedigen.
De korte wedstrijd start samen met ons. Het is in het begin wat laveren tussen de jonge deelnemers van de 4 km-loop die zich gewoontegetrouw in de voorste gelederen hebben geposteerd en die wel eens een bruusk uitwijkmaneuver durven uithalen. Na een kleine kilometer heb ik me wel uit het gewoel kunnen loswerken maar ook op mijn adem getrapt. Ik probeer te recupereren in de afdaling door Grand-Rechain. Bij het begin van de eerste klim zie ik Philippe Gheury niet ver voor me. Enkele meters voor hem zwoegt Roger Dosseray zich naar boven. Met hem zal ik het waarschijnlijk moeten uitvechten bij de veteranen III. Pierre Brouwier, nog een 60-plusser, loopt bij me in de buurt. De klim blijft maar duren. En op de stukken waar de tegenwind ons geen afkoeling bezorgt, slaat de zon genadeloos toe. Boven op het plateau herken ik de wegen waar ik nog heb ingelopen voor de wedstrijd in Bruyères van anderhalve maand geleden. We bereiken eindelijk het hoogste punt en duiken nu de afdaling in naar Petit-Rechain. Daar wacht ons een tweede ronde met nogmaals een deel van dezelfde klim. Want voor we het hoogste punt bereiken, maken we een lus waarin niet toevallig een steile veldweg van zo’n 200 meter zit. Philippe Gheury moet ons laten gaan. Ik loop nu al enkele kilometers naast Roger die me twee keer met een tempoversnelling probeert te verrassen. Maar ik kan blijven volgen en zo beginnen we samen aan de “muur”. Roger die zo vriendelijk is mij het begin van het steile stuk aan te kondigen haakt na een vijftigtal meter af. De hitte en de inspanningen van enkele dagen geleden in Cornesse, zijn er te veel aan. En voor het klassement in de challenge hoeft hij zich ook niet om mij te bekommeren. De voorsprong die ik neem, kan ik in de resterende 2 kilometer nog licht uitbouwen. Jean-Yves Thonnard, een veteraan I, parkeert ook op de muur maar vindt boven blijkbaar weer alle krachten terug want hij stormt me voorbij in de afdaling.
Na de wedstrijd moet Roger aan zijn vrienden uitleggen wie hem heeft geklopt. “Un Flamand”, zegt Roger. Willy Cortleven is in dit gezelschap inderdaad een nobele onbekende. De kennismaking volgt na de wedstrijd, onder het genot van een Leffe of Val-Dieu …

(Foto Marie-Paule: Winnaar Arnaud Renard, derde van links, en de categoriewinnaars op het “podium”. Links van me, Mauro Calogero, rechts Dominique Frederich.)