zon 17/03/2024 10u15 * Bierwart Jogging de l’Ecole * 10,4 km * 01:02:07 * 10,1 * 133/190 * 6/8 * ♥♥

We hebben een flinke verplaatsing over voor ons zondags loopplezier, een dikke 60 km naar het noorden van de provincie Namen. Servais Halders wil – ondanks enkele kritische bedenkingen – de draad weer opnemen in de Hesbignon, na een nieuwe onderbreking door een blessure. En ik word, zoals altijd, aangetrokken door een nieuwe wedstrijd op de kalender. De jogging van Bierwart maakt deel uit van de Challenge hesbignon, nieuwe versie. Nieuwe heren, nieuwe wetten. Die zijn niet altijd een verbetering. Zo zijn er hier geen kleedkamers, douches … en geen podia voor de leeftijdscategorieën. Vandaar de kritische bedenkingen van ons beiden, en niet van ons alleen trouwens.

Het mag dan al ver van huis zijn, ik ben hier in de loop der jaren toch al enkele keren in de buurt geweest. Voor wedstrijden In Fernelmont (de fusiegemeente van Bierwart), Waret l’Evêque, Petit-Waret en Burdinne. We zijn vroeg ter plekke, vinden een parkeerplaatsje in de onmiddellijke buurt van de start (bij parking vermeldt de ofiiciële site een droge slash) en vermijden de files aan de inschrijvingstafel. Voorinschrijvingen zijn ook niet mogelijk in de nieuwe challenge. Maar hier moet ik mijn mogelijke kritiek al meteen inslikken want de organisatoren hebben een snel systeem met daginschrijving op overvloedig aanwezige tablets ingevoerd. Degelijk werk, jongens!

Met nog bijna een uur tijd voor de start hebben we ruim de gelegenheid de laatste kilometers te verkennen en vooral ons de visu te vergewissen van de staat van de veldwegen die de hoofdmoot uitmaken van het parcours. De organisatie heeft ons vooraf gewaarschuwd voor modder op de “sentiers” en raadt trailschoenen aan. Ik heb mij op Streetview al een idee proberen te vormen van wat ons te wachten staat en beslis vooraf het bij de wegschoenen te houden. Servais twijfelt ook nu weer lang maar kiest uiteindelijk ook voor “routières”.

We wachten met 321 op het startschot op de speelplaats van het dorpsschooltje van Bierwart. Dat is best een grote groep tijdens een weekend met een moordende concurrentie, vooral in de provincie Luik. Ik herken wel een aantal habitués van de Hesbignon – Sandrine Ballon, Patrick Kremer, om er maar twee te noemen – maar ik zie ook veel nieuwe gezichten. Daar horen ongetwijfeld nog al wat plaatselijke lopers bij en Namurois(es) die waarschijnlijk niet tot in Oreye bijvoorbeeld zullen uitwijken. Met Servais ben ik de enige Limburger (vermoed ik). De trouwe deelnemers van de vorige Challengejaren uit Sint-Truiden en Alken hebben vermoedelijk andere oorden opgezocht. Vandaag en in de volgende maanden zijn er immers alternatieven in eigen gouw. Het is ook even wennen aan een Hesbignon zonder Jos Biets. Nu, dat kan ook gewoon toeval en tijdelijk zijn.

We zijn vertrokken. En meteen een linkse bocht . Dat loopt op het droge wegdek gelukkig goed af. We lopen Bierwart uit op een kronkelig pad met meestal gehavend asfalt voor we op een echte veldweg terechtkomen. Na 700 meter worden we linksaf gestuurd op een veldweg, richting Hannêche, zoals ik later vaststel (en eigenlijk al wist door mijn voorbereiding op Google Maps). Hier begint de wedstrijd echt. Zoeken naar de best (of een überhaupt) beloopbare strook langs de onophoudelijke grote en kleinere waterplassen. Bovendien in een compacte sliert lopers. Je moet maar hopen dat de man of vrouw voor je de juiste kant kiest. Op een uitzondering na probeer je de plassen te ontwijken. Het is voortdurend laveren van links naar rechts, hier en daar naast de weg, op het veld erlangs. Op Garmin zie ik dat de weg licht daalt. Niets van gemerkt, te druk bezig met spoorzoeken. Een tempo van 6′ in de tweede kilometer is niet eens zo slecht, vind ik zelf. Na 2,4 km komen we weer op de harde. De doortocht door Hannêche (rechts de mooie dorpskerk) geeft ons de tijd om de spieren te ontspannen en de concentratie te laten zakken. En vooral het tempo weer wat aan te zwengelen. Vanaf km 0,7 – bij het begin van de “veldloop” – loop ik in het gezelschap, eerder achter, Jean-Michel Gérimont die ik heb leren kennen in de Semi van Herve, in oktober vorig jaar. Ik weet dus dat ik ongeveer op mijn tempo zit. Op het asfalt van Hannêche wissel ik even enkele woorden “Rustig aan” is het ordewoord van mijn gezel. Het parcours verderop zal er anders over beslissen.

Na 3 km lopen we het dorpje uit. Jean-Michel laat me voor op een smalle en droge maar wel hobbelige grasstrook. Daarna krijgen we nog even respijt op asfaltwegen waar ik een degelijk gemiddelde kan vasthouden voor we op een “secteur boue” uitkomen. Voorlopig weer met grote waterplassen met daarnaast (na enig zoeken…) beloopbare stroken met steenslag of in de vette leemgrond. Hier en daar moeten we weer de veldkant opzoeken. Of een plantage waar ik een grasstrook opzoek tussen de boompjes, een drietal meter langs de officiële weg. Maar daar is het ook nat en dus wijk ik weer uit naar de veldweg. Het loopt hier ook licht bergop, een van de knobbeltjes in het parcours. Boven neem ik een slok aan de bevoorrading en maak ik me klaar voor het tweede deel van de loop. We zijn intussen links opgedraaid weer richting Bierwart. Maar dat is nog ver. Eerst even door Serresia, een gehucht van Forville, Dan weer het veld in. Krijgen we nog meer plassen… of erger? Het is het tweede.

Op de volgende oplopende zevende kilometer is de veldweg helemaal omgeploegd door tractoren en/of andere landbouwtuigen. Toch weer een trail? Door externe omstandigheden dan wel: landbouwwerkzaamheden en de regenval van de voorbije dagen. Ik zal het de organisatie maar niet kwalijk nemen. Overigens was ik gewaarschuwd. Ik vraag me af of Servais zich zijn keuze voor de wegschoenen niet beklaagt. Hij wil en kan hier snel door, ik probeer slechts te overleven. Dat moet dan maar op het pas ingezaaide veld van de boer. Mes excuses! Ik mag dan wel bijna 7 minuten gedaan hebben over die kilometer, dat is beter dan de meeste lopers in mijn buurt. Ik haal boven een klad vrouwelijke lopers in. Jean-Michel heeft zich na een laatste opflakkering moeten laten uitzakken. Hij zal drie plaatsen en een minuut na mij eindigen.

Het ergste lijkt nu voorbij. Voor het eerst sinds de start loop ik alleen. In het open landschap- rechts zie ik enkele bosjes liggen – op min of meer verharde wegen, droog met hier en daar nog wat plassen. Maar intussen heb ik de kunst van het “plassenontwijken” in de kuiten. De benen voelen zwaar aan door het kilometerslange slalommen over de Naams-Haspengouwse paden. En doordat de weg tot aan de aankomst voornamelijk bergop loopt. Ook al weet ik dat eerder door de Garmingegevens dan door mijn gevoel onderweg. De glooiingen die ik wel bewust waarneem, verteer ik nog relatief goed. Achter mij gaapt er een kloof. Ik haal nog een loper van de Naamse atletiekclub in die toevallig langs me stond bij de start. We hadden nog gegrapt over de mededeling van de speaker dat de lopers van de 10 km de “ouvreur” (de fietser voor het peloton) met de zwarte pet moesten volgen. Precies alsof we die zouden zien… Ik eindig in het gezelschap van Evelyne Etienne… en Servais Halders. Maar die is me komen oppikken bij het binnenlopen van Bierwart. Ik heb intussen op mijn Garmin gezien dat ik de 10 km binnen het uur zal afleggen. Daar ben ik wel opgetogen over. Maar ook niet te uitbundig. Bij de veteranen 4 kom ik niet verder dan de zesde plaats op acht. Manuel De Haro Sanchez, is wel maar enkele plaatsen voor me. Die troost heb ik ook nog. Jammer dat de loop 10,4 km lang was. Een tijd van minder dan een uur zou mooier staan op de uitslag…

Van de uitslag gesproken, Servais kijkt met grote ogen naar het gemiddelde van de winnaar bij de veteranen 4. Om een lang verhaal kort te maken, het gaat om een administratieve vergissing. De Freddy in kwestie, een 5km-loper, is toevallig in het klassement van de 10 km gesukkeld. Servais blijft numero uno.

Het is maar een trieste bedoening, je omkleden achter de auto (en voor de kerk…) omdat er zelfs geen kleedkamer ter beschikking is. We gaan toch nog even terug naar de aankomstlocatie. Maar het is erg fris op de speelplaats. Ook geen zaal blijkbaar…. Na een biertje houden we het voor bekeken.