zat 25/05/2024 19u * Verlaine Course aux Châteaux * 10,1 km * 00:57:49 * 10,5 * 125/169 * 5/7 * ♥♥

In Verlaine, tussen Waremme en Hoei, hebben ze niet stil gezeten sinds … 2015. Toen heb ik er voor het laatst deelgenomen aan de loop van de Challenge hesbignon. In 2009, in het begin van mijn Luikse escapades, was ik er ook al eens. De aankomst tussen de weiden aan het voetbalveld is verleden tijd. Nu pronkt de kleine landelijke gemeente (4000 inwoners) met een mooie sporthal die de laatste jaren als start- en finishlocatie fungeert. Mijn loopmaat Servais Halders heeft dit jaar zijn zinnen gezet op de Hesbignon, vandaar mijn hernieuwde kennismaking met de Zuid-Haspengouwse gemeente.

Tijdens onze opwarming vangen we een glimp op van Benny Stulens, de veteraan 2 uit Mal, die ons met grote snelheid kruist. Tijdens de wedstrijd zal het nog vlugger gaan met een eerste plaats in zijn categorie en een vierde plaats in de totaaluitslag als bekroning. Jammer genoeg is hij na afloop weer even snel verdwenen… De Hesbignon heeft (nog steeds) een trouwe aanhang en ook op deze zaterdagavond zijn meer dan 300 lopers present. In mijn categorie zijn ook weer ongeveer dezelfde deelnemers aan zet. Alleen plaats drie is nu voor Claudy Dechanet, grondlegger van de Hesbignon “classique”. Eddy Hoylaerts, tenminste zijn naam, zie ik pas achteraf in de uitslag. Achter me, oef…

We verlaten het dorp in noordelijke richting (zie ik op de kaart), voorbij het voetbalveld, een van de weinige punten die ik me nog herinner. Het parcours loopt verder in dalende lijn op betonwegen waar ik, ondanks stramme benen, mijn beste kilometertijden haal, net onder de 5’20”. Rondom me zie ik voornamelijk jonge dames (Anne-Sophie en Nathalie, als ik me niet vergis) die mij snel zullen achterlaten… en die ik in de laatste kilometers wel (even) opnieuw zal inhalen. Ik zie enkele kennissen voorbijschuiven. Veteraan 3 Alain Woolf zal nog heel wat plaatsen winnen, lees ik af uit de uitslag. Het tempo van veteraan 2, Laurent Aidans, ligt mij ook te hoog. Hij zal toch maar enkele plaatsen voor me eindigen. Mijn categoriegenoot Manuel De Haro (enzovoorts) komt deze keer vanachter mijn rug vandaan. Het ziet er allemaal niet echt soepel uit maar ik hoed me ervoor hem te volgen. Uiteindelijk zal hij ongeveer dezelfde voorsprong nemen als vorige week in Fexhe. Toen kon ik nog in zijn spoor geraken na een hevige achtervolging. Daar pas ik ditmaal voor. Na 2 kilometer worden we scherp linksaf een donker pad ingestuurd. Gelukkig heb ik in laatste instantie mijn sportbril nog meegenomen Die kan ik goed gebruiken om oneffenheden en losliggende takjes tijdig op te merken. Het blijft dalen, alhoewel ik dat niet zo aanvoel. Ik heb de indruk dat ik mijn tempo min of meer kan volhouden. Toch neemt mijn kilometertijd (en die van mijn collega’s) een flinke duik. Dat heeft te maken met twee grote plassen en bijbehorende modder in het diepste deel van het bos. We kiezen voor een omleiding in de begroeiing langs de kant en moeten aanschuiven om weer op het droge verder te kunnen. Deze dertig meter zullen gelukkig het enige natte intermezzo zijn op het hele parcours. Het bos hoort bij het domein van het kasteel van Oudoumont, stel ik vast als het witte kasteel voor ons ligt te schitteren. Fotograaf Louis Maréchal wacht ons hier op. Ik probeer een lach op mijn gezicht te toveren. Afwachten hoe dat uitpakt op de foto. Euh, toch maar het plaatje met Mark Geyskens gekozen. Na enkele kronkels door het kasteelpark verlaten we het mooiste stuk van het parcours. Na 3,3km, het laagste punt van de ronde in het valleitje van de Yerne, kan er alleen een klim volgen. Voorlopig 400 meter op een asfaltweg. Ik loop min of meer afgescheiden, voor me loopt een oudere dame. Ik haal haar in en heb de indruk dat ik beter in mijn ritme kom naarmate de klim vordert. Na bijna 4 km nemen we een bocht naar links op een kruispuntje dat me bekend voorkomt. Van de loop, of beter een van de lopen, in Haneffe. De Rue Harduémont, zit ook in de Jogging des Templiers, voor het laatst gelopen eind december van vorig jaar. Vandaag gaat het bergaf, in tegengestelde richting. Dan volgt er een betonweg. Voor een Zuid-Limburger lijkt dit een ruilverkavelingsweg. Hoe dan ook, weer omhoog… in het spoor van de dame die me opnieuw heeft ingehaald. Moeten we verder ook weer langs het beekje? Yep. Opletten hier, het is smal en nu en dan glibberig. Voorzichtigheid in plaats van snelheid, de kilometertijd van 6′ liegt er niet om. Hoe vaak in mijn carrière ben ik hier al niet voorbijgekomen? Het sterkste is dat, bij nader toezien op de kaart, dit niet de Yerne is maar een bijriviertje, een beekje eigenlijk, de Peschereeuw. De Yerne is overigens een bijriviertje van de Jeker, mijn trouwe gezel op mijn trainingen in Kanne en Eben-Emael.

We zijn 5 km ver en halfweg als we het lage gedeelte van het parcours verlaten en na een linkerbocht een klim aansnijden op het beton (ik noem het dan toch maar ruilverkavelingsbeton). Even een vlak stuk om dan vanaf km 6 bijna constant te klimmen naar km 9. In de verte doemt een woud aan windturbines op. Die van Warnant-Dreye? Er volgt een nieuwe helling (tussen de 2 en de 4%) waar de dame in mijn gezelschap dan toch moet afhaken. Ik zie haar later bij de aînées 3 op het podium. Patricia Le Maire? Het gaat verder rechtdoor te midden van de vers ingezaaide akkers onder de avondzon van wat dan toch nog een mooie lenteavond is geworden. Deze kilometer krijgt ook een schoonheidsprijs, met dank aan het ideale weer. Op kilometer 7 nemen we even de Grand Route waar signaleurs voor onze veiligheid instaan tussen het schaarse verkeer. Overigens ben ik nog altijd op zoek naar een tweede kasteel. In La course aux Châteaux (meervoud) verwacht je minstens twee kastelen. Le Château d’Oudoumont heeft ons verwelkomd in de derde kilometer. Maar het tweede? Navraag in de kleedruimte na de loop maakt me ook niet wijzer. Ik zal me dan maar tevreden stellen met de grote hoeve die ik hier rechts zie… Een nieuwe bocht naar rechts en een korte helling leiden naar een nieuw plateau in het veld. Het blijft geniepig bergop lopen. Ik heb de twee dames van het begin van de loop weer in het vizier gekregen. Om mezelf nog een doel te geven in dit laatste kwart van de wedstrijd probeer ik de juffrouwen alsnog in te halen. Ik slaag in mijn opzet maar voel dat de jus stilaan uit mijn benen verdwijnt. Op de Voie des Meuniers lopen we weer Verlaine binnen. Pauline Laruelle en Nathalie Lallemand gaan me weer voorbij, de eerste al wat vlotter dan de tweede. Voor mij uit zie ik een loper met een prothese onder zijn linkerknie. De “bravo, courage” van een eenzame toeschouwster op een stoeltje voor haar huis, zijn hier zeker op hun plaats. Ik heb de laatste kilometers een gemiddelde rond de 5”40″ (wat ook mijn algemeen gemiddelde zal zijn) en dat is ook het beste wat er nog in zit. Ik tel de meters af en kijk uit naar de laatste bocht op het asfalt. De finale heb ik (gelukkig) verkend. Die krijgt nu al de derde schoonheidsprijs van de dag. We worden een weide ingestuurd. De hobbelige en hier en daar zompige graszoden stellen mijn enkels op de proef. De lokale Blade Runner heeft het nog moeilijker. Ik voel me wat schuldig als ik Olivier Dumont voorbijga op een talud naar een graspad tussen de bomen. De loper van de Leg’s Go-club zal vlak achter me eindigen, na een doortocht door de feesttent, in de laatste 150 meter, waar hij ook nog een op- en een afstapje (de laatste met drie treden) moet overwinnen. Chapeau!

Achter de streep is er nauwelijks ruimte door de opeengehoopte finishers. Ik ga achter de aankomstboog door … en mis zo de sangria “offerte à chaque coureur”. Dat is dan meteen de reden van de opstopping, kan ik achteraf besluiten. Mij maakt het niet uit, Marie-Paule had wel een glaasje gelust, maar ze is er vanavond niet bij. Zij stapt mee in een andere processie dan ik, een kerkelijke… Hoera, er zijn douches! Een glaasje, de prijsuitreiking aan onder meer Servais Halders en Mark Geyskens. Dan maken we plaats voor de feestvierders in de feesttent. Na een omweggetje vinden we de parking “van Nicolas” (de P+R-parking in Vottem, plaats van afspraak voor onze trainingen met Nicolas Bynens). Van daaruit scheiden onze wegen. Tot de volgende afspraak!