zon 23/03/2025 10u30 * Visé Jogging de devant-le-pont * 5,2 km * 00:33:53 * 9,3 * 135/203 * 1/1 * ♥♥

Het is er dan toch nog eens van gekomen, na bijna twee maanden: een loopwedstrijd. Niet dat mijn tijd een schokgolf zal jagen door de sportredacties. Maar zelf ben ik toch nog verrast. Meer dan 9km per uur gemiddeld. Al lang niet meer meegemaakt. Wat voorafgaat is bekend: nauwelijks loopkilometers, zelfs geen volgehouden inspanning van meer dan enkele hectometers, een conditie die pijlsnel de dieperik is ingegaan, blessures die op de loer liggen. Maar de pijn aan de linkerknie die me de laatste weken tot grote voorzichtigheid aanmaande, is fel geminderd. En de andere ongemakken in de lies en aan de aanhechtingsspieren rond het bekken leveren geen beletsel meer op om me nog eens aan competitie te wagen.

De wedstrijd in Visé, devant le pont, de brug over het Albertkanaal, is me bekend van de 10 km-wedstrijd die haar beslag krijgt op het jaagpad van het kanaal en op de Ravel langs de Maas. Ik hou het bij de 5km. Mijn laatste 10km- pogingen op training leverden me alleen onheil op. Het is dringen aan de Ecole Communale, ook door de massale aanwezigheid van de schoolkinderen die hun rondje(s) lopen tussen hagen van enthousiaste (groot)ouders.

We beginnen samen met de grote jongens en meisjes van de 10 km aan een plaatselijke ronde door een woonwijk. Eén bekende in mijn buurt, Harrie Hamers. Bij het bekijken van mijn tijd na 1 kilometer herinner ik me er zelf aan dat het al maanden geleden is dat ik nog eens 1000 meter zonder onderbreking heb afgelegd. Ik heb Harrie ingehaald op het einde van de plaatselijke lus. Als hij dan snel terrein verliest, acht ik het ogenblik gekomen om even op wandeltempo over te schakelen. Hij is weer bij me als we aan de rotonde aan het Basse Meuse-sluisje voorbij de lijnbus lopen die voorrang moet verlenen aan de stoet lopers. Mijn gedachten dwalen af naar de vele kilometers die ik hier als marathonvoorbereiding heb afgemalen. Ver vervlogen tijden… Aan de overkant stuiven de eerste twee lopers van de 5 km voorbij. Ze hebben op 4 km een voorsprong van 2 km uit hun kuiten geschud. Ik neem met een wuifgebaar afscheid van Harrie die links afslaat voor zijn 10 km. Voor hem een gewaagde keuze… De signaalgeefster die met hoge stem onafgebroken de richting aangeeft : “les 10 km à gauche, les 5km à droite” werkt op de lachspieren van menig loper. Foei, maar ze kan er gelukkig zelf mee lachen.

We zijn halfweg als we de saaiheid van de eerste kilometers achter ons kunnen laten in een frisgroene omgeving, op zoek naar de linkeroever van het Albertkanaal. Ik las nog een korte wandelpauze in om even te herstellen van de sub 7′-kilomertijden die ik tot nu toe kan aanhouden. Denk aan de voorgeschiedenis voor je me uitlacht met dat tempo… De eerste 10km-loper heeft me intussen ingehaald, enkele tellen later gevolgd door nummer twee. De derde strandt in mijn spoor aan de finish. Langs de woonboten op het kanaal, bocht naar rechts aan de Capitainerie, de klim naar het sluisje. Ik gun mijn benen weer even rust maar maak de verloren meters snel weer goed op de lopers, meestal loopsters, in mijn buurt. Boven, vanaf km 4,2 in de licht dalende lijn naar de finish kan ik nog eens genieten van een sneller tempo. Mijn linkerknie gunt me dat pleziertje. Nog een bocht naar rechts, Naar de speelplaats tussen de fans. Hier en daar hoor ik een “bravo Monsieur”. Doet dat even deugd!

We (Marie-Paule tekende ook weer present) sluiten de sportieve voormiddag af in het gezelschap van een blonde Val Dieu. En van drie Limburgse collega’s, een oude, een van middelbare leeftijd en een piepjonge. Of toch niet, we sluiten nog niet af… maar dat vertel ik jullie later wel.

Nu maar afwachten of mijn oude spieren morgen geen wraak nemen op de uitspattingen van vandaag…